Από πού προήλθε το εμπλουτισμένο λευκό αλεύρι;

Η ιστορία του εμπλουτισμένου λευκού αλεύρου ξεκινά με τη Βιομηχανική Επανάσταση και την εμφάνιση των μηχανημάτων άλεσης. Πριν από αυτό το διάστημα, το αλεύρι αλέθονταν συνήθως με το χέρι ή με μικρούς μύλους, με αποτέλεσμα να έχει χοντρή υφή και υψηλή περιεκτικότητα σε ίνες. Ωστόσο, με την εισαγωγή των μηχανημάτων φρεζαρίσματος μεγάλης κλίμακας στα τέλη του 18ου αιώνα, κατέστη δυνατή η παραγωγή αλεσμένου αλευριού.

Αυτή η τεχνολογία επέτρεψε στους μύλους να αφαιρέσουν τα εξωτερικά στρώματα του κόκκου (το πίτουρο) και το φύτρο (τον πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά πυρήνα) για να δημιουργήσουν ένα εκλεπτυσμένο λευκό αλεύρι με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και πιο ανοιχτό χρώμα. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία αφαίρεσε επίσης πολλά από τα θρεπτικά συστατικά που υπάρχουν φυσικά στο αλεύρι ολικής αλέσεως.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, προέκυψαν ανησυχίες για τις διατροφικές ελλείψεις που προκαλούνται από την ευρεία κατανάλωση ραφιναρισμένου λευκού αλεύρου. Εκείνη την εποχή, πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της πελλάγρας και του beriberi, ήταν διαδεδομένες σε περιοχές όπου οι άνθρωποι βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στα προϊόντα λευκού αλευριού.

Για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, οι επιστήμονες άρχισαν να προσθέτουν θρεπτικά συστατικά ξανά στο λευκό αλεύρι για να ενισχύσουν τη θρεπτική του αξία. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως εμπλουτισμός, περιλαμβάνει τον εμπλουτισμό του αλευριού με βασικές βιταμίνες και μέταλλα, όπως σίδηρο, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και νιασίνη.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ καθιέρωσε για πρώτη φορά πρότυπα για το εμπλουτισμένο λευκό αλεύρι το 1941, και ο εμπλουτισμός του αλευριού έγινε υποχρεωτικός με νόμο το 1942. Έκτοτε, ο εμπλουτισμός του λευκού αλεύρου είναι μια τυπική πρακτική σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο για τη διασφάλιση της καλής θρεπτικής αξίας είναι των πληθυσμών τους.

Σήμερα, το εμπλουτισμένο λευκό αλεύρι χρησιμοποιείται ευρέως στην παραγωγή διαφόρων προϊόντων διατροφής, συμπεριλαμβανομένου του ψωμιού, των ζυμαρικών, των αρτοσκευασμάτων και πολλών άλλων επεξεργασμένων τροφίμων. Ενώ το εμπλουτισμένο λευκό αλεύρι έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και πιο ήπια γεύση σε σύγκριση με το αλεύρι ολικής αλέσεως, εξακολουθεί να στερείται ορισμένων από τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στα δημητριακά ολικής αλέσεως.

Επομένως, γενικά συνιστάται η κατανάλωση δημητριακών ολικής αλέσεως και προϊόντων ολικής αλέσεως ως μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής για βέλτιστη διατροφική πρόσληψη.