Τι είναι το πείραμα marshmallow;

Το πείραμα marshmallow , γνωστό και ως πείραμα Stanford marshmallow ή το πείραμα καθυστερημένης ικανοποίησης, διεξήχθη από τον ψυχολόγο Walter Mischel τη δεκαετία του 1960 και δημοσιεύτηκε το 1972 στο βιβλίο του _Personality and Assessment_.

Το πείραμα εξέτασε περίφημα την ικανότητα των μικρών παιδιών να καθυστερούν την ικανοποίηση, αξιολογώντας αν θα προτιμούσαν να φάνε ένα marshmallow αμέσως ή να περιμένουν και να λάβουν δύο marshmallow αργότερα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά που ήταν σε θέση να καθυστερήσουν την ικανοποίηση έτειναν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα ακαδημαϊκά, κοινωνικά και ψυχολογικά από τα παιδιά που δεν ήταν σε θέση να καθυστερήσουν την ικανοποίηση.

Εδώ είναι τα βήματα του πειράματος marshmallow:

1. Ένα παιδί φέρνουν σε ένα δωμάτιο και κάθεται σε ένα τραπέζι.

2. Ένα μόνο marshmallow τοποθετείται σε ένα πιάτο μπροστά στο παιδί.

3. Λέγεται στο παιδί ότι εάν μπορεί να περιμένει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (συνήθως 15 λεπτά), θα του δοθεί ένα δεύτερο marshmallow.

4. Το παιδί μένει μόνο του στο δωμάτιο με το marshmallow.

5. Ο πειραματιστής παρατηρεί τη συμπεριφορά του παιδιού κατά την περίοδο αναμονής.

6. Μετά την περίοδο αναμονής, ο πειραματιστής δίνει στο παιδί το δεύτερο marshmallow.

Η έρευνα του Mischel διαπίστωσε ότι ορισμένα παιδιά μπορούσαν να περιμένουν το δεύτερο marshmallow, ενώ άλλα δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό να φάνε αμέσως το πρώτο marshmallow. Τα παιδιά που μπορούσαν να περιμένουν περισσότερο έτειναν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων υψηλότερων βαθμολογιών SAT, καλύτερων βαθμών και πιο υγιών σχέσεων.

Το πείραμα marshmallow έχει επικριθεί για το μικρό του μέγεθος δείγματος και για το ότι δεν έλαβε υπόψη τις πολιτισμικές διαφορές στη συμπεριφορά των παιδιών. Ωστόσο, έχει αναπαραχθεί πολλές φορές και τα ευρήματά του έχουν βρεθεί ότι είναι συνεπή σε διαφορετικούς πολιτισμούς.