Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ πεψίνης και πεψινογόνου;

Πεψίνη και πεψινογόνο είναι δύο στενά συγγενείς πρωτεΐνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην πέψη των πρωτεϊνών στο στομάχι. Εδώ είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ πεψίνης και πεψινογόνου:

1. Λειτουργία :

- Πεψίνη:Η πεψίνη είναι ένα ενεργό ένζυμο που διασπά τις πρωτεΐνες σε μικρότερα πεπτίδια. Λειτουργεί στο όξινο περιβάλλον του στομάχου.

- Πεψινογόνο:Το πεψινογόνο είναι ένας ανενεργός πρόδρομος της πεψίνης. Εκκρίνεται από τα κύρια κύτταρα του στομάχου ως απάντηση στην παρουσία τροφής.

2. Ενεργοποίηση :

- Πεψίνη:Το πεψινογόνο ενεργοποιείται σε πεψίνη από το όξινο περιβάλλον του στομάχου. Το υδροχλωρικό οξύ (HCl) που εκκρίνεται από τα βρεγματικά κύτταρα του στομάχου μετατρέπει το πεψινογόνο σε πεψίνη.

- Πεψινογόνο:Το ίδιο το πεψινογόνο δεν απαιτεί ενεργοποίηση. Μετατρέπεται σε πεψίνη όταν το pH του στομάχου πέσει γύρω στο 1,5-2,0.

3. Τοποθεσία :

- Πεψίνη:Η πεψίνη βρίσκεται στο γαστρικό υγρό, το οποίο είναι το όξινο υγρό που εκκρίνεται από το στομάχι.

- Πεψινογόνο:Το πεψινογόνο παράγεται από τα κύρια κύτταρα των γαστρικών αδένων στο στομάχι. Αποθηκεύεται σε ανενεργή μορφή μέσα στους εκκριτικούς κόκκους αυτών των κυττάρων μέχρι να χρειαστεί.

4. Απαιτήσεις pH :

- Πεψίνη:Η πεψίνη έχει βέλτιστο εύρος pH 1,5-2,0 για την ενζυματική της δράση. Λειτουργεί καλύτερα στο πολύ όξινο περιβάλλον του στομάχου.

- Πεψινογόνο:Το πεψινογόνο είναι σταθερό σε ουδέτερο pH αλλά ενεργοποιείται από τις όξινες συνθήκες στο στομάχι.

5. Πρωτεολυτική Δραστηριότητα :

- Πεψίνη:Η πεψίνη είναι μια πρωτεάση, που σημαίνει ότι διασπά ειδικά τους πεπτιδικούς δεσμούς στις πρωτεΐνες. Διασπά κυρίως τις πρωτεΐνες σε μικρότερα πεπτίδια υδρολύοντας τους πεπτιδικούς δεσμούς μεταξύ αρωματικών αμινοξέων (όπως φαινυλαλανίνη, τυροσίνη και τρυπτοφάνη) και όξινων αμινοξέων (όπως το ασπαρτικό οξύ και το γλουταμινικό οξύ).

- Πεψινογόνο:Το πεψινογόνο δεν έχει καμία πρωτεολυτική δράση. Είναι ο ανενεργός πρόδρομος της πεψίνης.

Συνοπτικά, η πεψίνη είναι το ενεργό ένζυμο που είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση των πρωτεϊνών στο στομάχι, ενώ το πεψινογόνο είναι ο ανενεργός πρόδρομός του. Το πεψινογόνο ενεργοποιείται σε πεψίνη από το όξινο περιβάλλον του στομάχου, επιτρέποντας την αποτελεσματική πέψη των πρωτεϊνών στη γαστρική φάση της πέψης.