Γιατί διαφέρει η διατροφή μεταξύ μονογαστρικών και μηρυκαστικών;

Το πεπτικό σύστημα των μονογαστρικών και μηρυκαστικών ζώων υπαγορεύει τις διαφορές στη διατροφή τους. Ακολουθεί μια επισκόπηση των διατροφικών τους διακρίσεων:

Μονογαστρικά ζώα:

1. Απλό στομάχι :Τα μονογαστρικά ζώα, όπως ο άνθρωπος, οι χοίροι και τα άλογα, έχουν στομάχι ενός θαλάμου. Αυτό περιορίζει την ικανότητά τους να αφομοιώνουν αποτελεσματικά πολύπλοκα φυτικά υλικά όπως η κυτταρίνη.

2. Ενζυματική πέψη :Τα μονογαστρικά άτομα βασίζονται κυρίως σε ένζυμα που παράγονται στο στομάχι και τα έντερα τους για τη διάσπαση της τροφής. Έχουν πεπτικά ένζυμα όπως η πρωτεάση και η αμυλάση που βοηθούν στην πέψη των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων.

3. Δίαιτα παμφάγων/σαρκοφάγων :Τα μονογαστρικά ζώα έχουν εξελιχθεί για να καταναλώνουν μια πιο ποικίλη διατροφή που μπορεί να περιλαμβάνει φυτά, κρέας και άλλα προϊόντα με βάση τα ζώα. Έχουν μεγαλύτερη ζήτηση για θρεπτικά συστατικά όπως πρωτεΐνες και ενέργεια, και η διατροφή τους αντικατοπτρίζει αυτή την ποικιλομορφία.

Μηρυκαστικά:

1. Μουσική και ζύμωση :Τα μηρυκαστικά όπως τα βοοειδή, τα πρόβατα, οι κατσίκες και τα ελάφια διαθέτουν ένα εξειδικευμένο πεπτικό σύστημα που διαθέτει τέσσερα διαμερίσματα:τη μεγάλη κοιλία, το δίκτυο, το omasum και το abomasum. Η μεγάλη κοιλία είναι όπου λαμβάνει χώρα η μικροβιακή ζύμωση.

2. Μικροβιακή πέψη :Τα μηρυκαστικά αφομοιώνουν κυρίως φυτικά υλικά μέσω της δράσης μικροβίων της μεγάλης κοιλίας. Αυτά τα μικρόβια διασπούν πολύπλοκες φυτικές ίνες, όπως η κυτταρίνη, σε απλούστερα μόρια, όπως τα πτητικά λιπαρά οξέα.

3. Διατροφή με βάση τα φυτά :Τα μηρυκαστικά είναι κυρίως φυτοφάγα, που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη βοσκή και στην κατανάλωση βλάστησης. Το πεπτικό τους σύστημα τους επιτρέπει να εξάγουν θρεπτικά συστατικά από ινώδες φυτικό υλικό αποτελεσματικά, καθιστώντας τα καλά προσαρμοσμένα σε δίαιτες υψηλής περιεκτικότητας σε κυτταρίνη και χαμηλής περιεκτικότητας σε θρεπτικά συστατικά.

4. Ανάρριψη και μάσημα με κάψιμο :Τα μηρυκαστικά αναμασούν και ξαναμασούν την τροφή τους, γνωστή ως μάσηση κουκούτσια, η οποία ενισχύει περαιτέρω τη διάσπαση του φυτικού υλικού. Αυτή η συμπεριφορά βοηθά στις διαδικασίες μηχανικής και μικροβιακής πέψης.

Συμπερασματικά, η κύρια διαφορά μεταξύ της διατροφής των μονογαστρικών και των μηρυκαστικών πηγάζει από τη δομή και τη λειτουργία του πεπτικού τους συστήματος. Τα μονογαστρικά βασίζονται στην ενζυμική πέψη και έχουν μια πιο ποικίλη διατροφή που περιλαμβάνει τρόφιμα φυτικής και ζωικής προέλευσης. Αντίθετα, τα μηρυκαστικά εμφανίζουν μικροβιακή ζύμωση στο πολύπλοκο πεπτικό τους σύστημα, επιτρέποντάς τους να εξάγουν αποτελεσματικά θρεπτικά συστατικά από φυτικές δίαιτες, ιδιαίτερα εκείνες που είναι πλούσιες σε κυτταρίνη.