Hvað sagði fólkið í Mekka við heilagan spámann eftir að hann boðaði boðskap sinn?

Þegar heilagur spámaður (PBUH) byrjaði að prédika boðskap sinn um íslam í Makkah, brást fólkið í Makkah við á ýmsan hátt. Sumir voru forvitnir og hlustuðu af áhuga á kenningar hans, á meðan aðrir voru afleitir og höfnuðu boðskap hans alfarið. Margar af elítu í Makkan, sem gegndu valda- og áhrifastöðum, voru sérstaklega fjandsamlegar kenningum spámannsins þar sem þær ögruðu hefðbundnum viðhorfum sínum og ógnuðu félagslegri og efnahagslegri stöðu þeirra.

Hér eru nokkur algeng viðbrögð og viðbrögð íbúa Mekka við boðskap hins heilaga spámanns:

1. Afneitun og háði:

- Vantrú: Margt fólk í Mekka neitaði einfaldlega að trúa á boðskap spámannsins eða hugmyndina um eingyðistrú (trú á einn Guð). Þeir töldu kenningar hans fáránlegar og óverðugar til umhugsunar.

- Háði og móðgun: Spámaðurinn og fylgjendur hans voru oft að athlægi, aðhlátursefni og móðgaðir af þeim sem voru á móti boðskap hans. Þeir voru kallaðir nöfnum, sakaðir um brjálæði eða galdra, og trú þeirra var lítilsvirt.

2. Ásakanir um ljóð og galdra:

- Ljóðskáld: Sumir Mekkabúar vísuðu á bug opinberanir spámannsins sem aðeins ljóð eða ljóðrænar upplestur. Þeir héldu því fram að hann væri hæfileikaríkt skáld sem notaði hæfileika sína til að laða að fylgjendur.

- Ásakanir um galdra: Aðrir sökuðu spámanninn um að stunda galdra eða galdra. Þeir töldu að hæfileiki hans til að lesa Kóraninn með mælsku og veita ákveðna innsýn eða spár væri vegna töfrakrafta frekar en guðlegs innblásturs.

3. Viðnám gegn breytingum:

- Ótti við að trufla hefðir: Margt fólk í Makkah var mjög bundið við hefðbundnar skoðanir sínar og venjur. Þeir litu á boðskap spámannsins sem ógn við lífshætti þeirra og óttuðust samfélagslega röskun ef þeir ætluðu að aðhyllast íslam.

- Efnahagslegar áhyggjur: Borgin Makkah reiddi sig að miklu leyti á pílagrímaferðaverslunina sem snerist um tilbeiðslu á skurðgoðum. Útbreiðsla íslams ögraði þessum viðskiptum þar sem hún ýtti undir eingyðistrú og dregur úr skurðgoðadýrkun. Það vakti áhyggjur meðal þeirra sem höfðu lífsviðurværi sitt háð hefðbundnum trúarsiðum.

4. Þrýstingur og ofsóknir:

- Félagslegur útskúfun: Spámaðurinn og fylgjendur hans stóðu frammi fyrir útskúfun frá ákveðnum hluta samfélagsins. Þeir voru útilokaðir frá félagsfundum, neituðu um viðskipti og urðu fyrir margs konar firringu og niðurlægingu.

- Hótun um ofbeldi: Þegar andstaðan við spámanninn jókst, stóðu hann og fylgjendur hans frammi fyrir vaxandi hótunum um líkamlegt ofbeldi og ofsóknir. Sumir Makkanar gerðu tilraunir til að skaða eða jafnvel drepa spámanninn og reyndu að þagga niður í boðskap hans.

Þrátt fyrir þessi neikvæðu viðbrögð voru líka nokkrir Mekkabúar sem tóku boðskap spámannsins og snerust snemma til íslams og viðurkenndu sannleikann og einlægni kenninga hans. Hins vegar á heildina litið einkenndust fyrstu viðbrögð íbúa Mekka að miklu leyti af andspyrnu, andstöðu og ofsóknum.