Hvað borðuðu Lewis og Clark í leiðangrinum?

Lewis og Clark leiðangurinn stóð frá 1804 til 1806 og náði yfir 8.000 mílna landsvæði. Á þessum tíma stóðu landkönnuðir frammi fyrir mörgum áskorunum, þar á meðal að finna nægan mat til að borða.

Leiðangursmenn borðuðu margvíslegan mat, þar á meðal:

* Villaleikur: Landkönnuðirnir veiddu dádýr, elg, buffaló og önnur dýr. Þeir borðuðu líka fisk, skjaldbökur og froska.

* Þurrkað eða súrsað kjöt: Þetta var undirbúið fyrirfram og hægt að geyma það lengi.

* Pemmican: Pemmican er blanda af þurrkuðu kjöti, fitu og berjum. Þetta var mjög þéttur og næringarríkur matur sem var búinn til af mörgum indíánaættbálkum.

* Viltir plöntur: Landkönnuðir borðuðu ýmsar villtar plöntur, þar á meðal ber, hnetur og rætur.

* Hveiti: Leiðangursmenn báru með sér mjöl og gerðu oft brauð og annað góðgæti þegar tækifæri gafst.

* Maís

Auk þessara matvæla tóku leiðangursmenn einnig með sér vistir frá Bandaríkjunum. Þessar vistir innihéldu te, kaffi, sykur, edik og salt.

Landkönnuðir þurftu oft að fara í langan tíma án þess að borða mikið. Stundum þurftu þeir að ferðast um harðsperrur og fundu hvorki villibráð né gróður í langan tíma. Á þessum tímum lifðu þeir venjulega af pemmican eða öðrum óforgengilegum matvælum.

Þrátt fyrir erfiðleikana tókst Lewis og Clark leiðangurinn vel. Landkönnuðirnir gerðu ekki aðeins nákvæmar landfræðilegar athuganir, heldur skráðu þeir einnig upplýsingar um plöntur og dýr sem þeir hittu. Þessar upplýsingar voru ótrúlega dýrmætar og hjálpuðu mörgum landnámsmönnum sem könnuðust síðar um landið.