Hoe deden ze rumrunning?

Tijdens het droogleggingstijdperk in de Verenigde Staten (1920-1933) werd het illegale transport en de distributie van alcoholische dranken, waaronder rum, een gangbare praktijk die bekend staat als rumrunning. Hier ziet u hoe het doorgaans werd uitgevoerd:

1. Smokkel per schip:

- Rumrunners gebruikten speciaal aangepaste boten en schepen om rum te vervoeren vanuit landen als Canada, de Bahama's en Cuba, waar de productie en verkoop van alcohol nog legaal waren.

- Deze schepen werden vaak "rumschepen" genoemd en waren uitgerust met krachtige motoren om wetshandhavingsschepen zoals kustwachtkotters te ontlopen.

- Rumrunners gebruikten soms trucs zoals het schilderen van hun schepen zodat ze niet op zouden gaan in de vissers- of koopvaardijboten, het wijzigen van de naam of het register van het schip, of het verstoppen van de alcohol in valse compartimenten.

2. Kustdistributie:

- Zodra de rum in de Amerikaanse wateren was gebracht, zouden rumlopers zich bezighouden met distributie langs de kust.

- Kleinere, snellere boten, bekend als "rum-lopende boten" of "bootleggerboten", zouden de grotere schepen offshore ontmoeten om de rum over te brengen.

- Deze kleinere boten waren vaak sneller dan wetshandhavingsvaartuigen, waardoor ze hun gevangenneming konden ontwijken.

3. Verborgen opslag:

- Rumrunners verborgen de alcohol op verschillende plaatsen, zoals uitgeholde boomstammen, meubels, vaten met valse inhoud en zelfs doodskisten.

- Ze kunnen ook samenwerken met legitieme bedrijven zoals groenten- en fruitbedrijven om de alcohol tussen de legitieme vracht te verbergen.

4. Bootlegging:

- Zodra de rum naar de kust was vervoerd, verkochten rumrunners deze aan speakeasies, bootleggers en andere illegale distributeurs.

- Speakeasy's waren illegale etablissementen die tijdens de drooglegging alcoholische dranken verkochten, en voor hun bevoorrading waren ze vaak afhankelijk van rumrunners.

5. Omkoping en corruptie:

- Rumrunners kochten regelmatig wetshandhavers, politici en andere invloedrijke personen om om hun activiteiten over het hoofd te zien of om hen te waarschuwen voor mogelijke invallen of patrouilles.

- Hierdoor konden ze hun activiteiten voortzetten ondanks de juridische risico's.

6. Publieke perceptie:

- Het runnen van rum kreeg een bepaald niveau van publieke steun, omdat veel mensen tegen het verbod waren en het runnen van rum zagen als een vorm van rebellie tegen de wet.

- Rumrunners werden vaak lokale helden, en sommigen bereikten zelfs de status van beroemdheid dankzij hun gewaagde escapades.

Het is belangrijk op te merken dat rumrunnen een gevaarlijke activiteit was en dat rumrunners het risico liepen op arrestatie, boetes en gevangenisstraf als ze werden betrapt. Ondanks deze risico's creëerde de vraag naar alcohol tijdens de drooglegging een lucratieve zwarte markt die de rumhandel en andere vormen van illegale alcoholdistributie stimuleerde.