Wat is het recept voor PVC-kabelverbindingen?

Het recept voor PVC-kabelverbindingen bevat doorgaans de volgende ingrediënten:

1. Polyvinylchloride (PVC) :Dit is het basispolymeer dat wordt gebruikt in PVC-kabels. Het biedt sterkte, flexibiliteit en duurzaamheid aan de kabel.

2. Weekmakers :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om het flexibeler en makkelijker te verwerken te maken. Veel voorkomende weekmakers die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn dioctylftalaat (DOP), diisononylftalaat (DINP) en diisodecylftalaat (DIDP).

3. Stabilisatoren :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om te voorkomen dat het wordt afgebroken bij blootstelling aan hitte, licht of zuurstof. Veel voorkomende stabilisatoren die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn onder meer loodstearaat, calciumstearaat en bariumstearaat.

4. Vulstoffen :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om de eigenschappen ervan, zoals sterkte, taaiheid en vlamvertraging, te verbeteren. Veel voorkomende vulstoffen die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn onder meer calciumcarbonaat, talk en mica.

5. Kleurstoffen :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om het de gewenste kleur te geven. Veel voorkomende kleurstoffen die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn onder meer roet, titaniumdioxide en verschillende organische pigmenten.

6. Antioxidanten :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om te voorkomen dat het bij blootstelling aan zuurstof wordt afgebroken. Veel voorkomende antioxidanten die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn onder meer gehinderde fenol-antioxidanten en aromatische amine-antioxidanten.

7. Smeermiddelen :Dit zijn stoffen die aan PVC worden toegevoegd om de wrijving tijdens de verwerking te verminderen en de doorstroming van de compound door de extruder te verbeteren. Veel voorkomende smeermiddelen die in PVC-kabelverbindingen worden gebruikt, zijn onder meer stearinezuur, paraffinewas en polyethyleenwas.

De specifieke formulering van een PVC-kabelcompound kan variëren afhankelijk van de beoogde toepassing van de kabel en de gewenste eigenschappen. Een kabel die bedoeld is voor gebruik buitenshuis kan bijvoorbeeld een hogere concentratie stabilisatoren nodig hebben om hem te beschermen tegen de gevolgen van verwering, terwijl een kabel die bedoeld is voor gebruik in een voedselverwerkende omgeving mogelijk een hogere concentratie antioxidanten nodig heeft om dit te voorkomen. tegen het besmetten van voedsel.