Hoe raken heksenvissen hun celafval kwijt?

Hagfishes missen gespecialiseerde uitscheidingsorganen zoals nieren die bij de meeste gewervelde dieren voorkomen. In plaats daarvan vertrouwen ze op een unieke structuur die bekend staat als de slijmklier. De slijmklier, ook wel slijm- of slijmklier genoemd, bevindt zich aan beide zijden van het lichaam en opent zich naar buiten via kleine poriën op de huid. Hier ziet u hoe slijmprikken hun slijmklieren gebruiken om celafval te elimineren:

1. Filtratie en uitscheiding:De slijmklier bevat gespecialiseerde cellen die slijmcellen of kliercellen worden genoemd. Deze cellen helpen bij het filteren van afvalproducten uit het bloed en de lichaamsvloeistoffen van de slijmprik. De gefilterde afvalproducten worden vervolgens uitgescheiden in het lumen van de slijmklier.

2. Ophoping van afval:De uitgescheiden afvalproducten, samen met het door de klier geproduceerde slijm, hopen zich op in het lumen van de slijmklieren. Het slijm vormt een slijmerige substantie die aan de buitenkant gezien kan worden als het karakteristieke slijm waar slijmprikken bekend om staan.

3. Uitdrijving van slijm:Wanneer de concentratie van afvalproducten in de slijmklier een bepaald niveau bereikt, verdrijft de slijmprik het opgehoopte slijm via de poriën op zijn huid. Bij dit proces komt het cellulaire afval vrij in het omringende water.

4. Continu proces:De filtratie, afscheiding en uitdrijving van afval via de slijmklier zijn voortdurende processen bij slijmprikken. Ze dienen om voortdurend celafval te elimineren en het interne milieu van de slijmprik in een gezonde staat te houden.

Het is belangrijk op te merken dat slijmprikken zeevissen zijn en dat hun uitscheidingsprocessen plaatsvinden in de oceaan. Het slijm dat door slijmprikken wordt geproduceerd, is niet alleen een mechanisme voor afvalverwerking, maar speelt ook een rol bij verdediging, graven en ander gedrag.