Waarom worden paarden als niet-herkauwers beschouwd, terwijl ze zich toch voeden met grassen?

Paarden worden inderdaad beschouwd als niet-herkauwende dieren, ook al consumeren ze grassen als onderdeel van hun dieet. Herkauwers zijn zoogdieren die een gespecialiseerd spijsverteringssysteem hebben ontwikkeld, waardoor ze plantaardig materiaal zoals grassen en bladeren effectief kunnen verteren. Dit verteringsproces is sterk afhankelijk van de fermentatie van voedsel door microben in de pens, een gespecialiseerd maagcompartiment dat wordt aangetroffen bij herkauwers.

Paarden missen echter deze pens en het bijbehorende microbiële ecosysteem. Daarom zijn ze niet in staat plantenvezels en cellulose zo efficiënt te fermenteren als herkauwers. In plaats daarvan gebruiken paarden een andere spijsverteringsstrategie, bekend als fermentatie in de dikke darm.

Paardspijsverteringsstelsel en fermentatie in de achterdarm:

1. Gisting van de voordarm: Bij paarden vindt er een kleine hoeveelheid fermentatie plaats in de voordarm (maag en dunne darm). Deze primaire gisting omvat echter de afbraak van eenvoudige suikers, zoals fructanen in grassen.

2. Gisting in de achterdarm: Het merendeel van de fermentatie bij paarden vindt plaats in de dikke darm, voornamelijk in de blindedarm en de dikke darm. Hier verblijft een rijke microbiële populatie, waaronder bacteriën en protozoa. Deze microben breken complexe koolhydraten, waaronder cellulose en andere vezels, door fermentatie af tot eenvoudigere moleculen.

3. Aanpassingen aan de spijsvertering: Paarden hebben een relatief lang spijsverteringskanaal, wat uitgebreide microbiële fermentatie mogelijk maakt. Ze hebben ook grote compartimenten in de dikke darm die voldoende ruimte bieden voor de microbiële afbraak van plantaardig materiaal.

Voedingsimplicaties:

Door de verschillende spijsverteringssystemen hebben paarden voedingsverschillen ten opzichte van herkauwers.

- Graasgewoonten: Paarden zijn aangepast om de hele dag door gras en ander plantaardig materiaal te grazen. Ze consumeren regelmatig kleine maaltijden, waardoor een continue aanvoer van fermenteerbaar materiaal naar de microben in de dikke darm behouden blijft.

- Gras als voer: Grassen vormen het belangrijkste onderdeel van het dieet van een paard en zorgen voor levensonderhoud in de vorm van energie, vitamines en mineralen. Grassen zoals zwenkgras, raaigras en timothee worden vaak aan paarden gevoerd.

- Hooi en krachtvoer: Naast grassen kunnen paarden ook hooi, dat bestaat uit gedroogd gras, krijgen als onderdeel van hun dieet. Concentraten, zoals haver en granen, kunnen worden gevoerd om indien nodig extra energie en voedingsstoffen te leveren.

- Balancerende diëten: Paardenvoedingsdeskundigen en dierenartsen werken samen om uitgebalanceerde diëten te formuleren die voldoen aan de voedingsbehoeften van paarden op basis van hun leeftijd, activiteitenniveau en gezondheidsstatus.

Kortom, paarden zijn niet-herkauwende herbivoren met een uniek fermentatiesysteem in de dikke darm. Ze consumeren grassen en ander plantaardig materiaal en vertrouwen op microbiële fermentatie in de dikke darm om de voedingsstoffen uit dit voer af te breken en te gebruiken. Hun graasgewoonten en voedingsbehoeften verschillen van die van herkauwende dieren, waardoor ze onderscheidende herbivore soorten zijn.