Hoe bewegen zeekomkommers?

Zeekomkommers beschikken over een uniek watervaatsysteem waarmee ze kunnen bewegen en reageren op hun omgeving. Zo bewegen ze:

1. Buisvoeten:Zeekomkommers hebben talloze kleine, buisachtige structuren die buisvoeten worden genoemd. Deze buisvoeten bevinden zich aan de ventrale (onder)zijde van hun lichaam en zijn gemaakt van flexibel weefsel.

2. Hydraulische druk:Het watervaatsysteem van zeekomkommers werkt volgens het principe van hydraulische druk. Ze hebben een centraal waterringkanaal en radiale kanalen die zich uitstrekken tot aan elke buisvoet. De spieren rondom deze kanalen trekken samen en ontspannen, waardoor veranderingen in de waterdruk in het systeem ontstaan.

3. Uitstrekken en terugtrekken:Wanneer de spieren in het watervaatstelsel samentrekken, verhoogt dit de waterdruk, waardoor de buisvoeten zich uitstrekken en langer worden. Omgekeerd, wanneer de spieren ontspannen, neemt de druk af en trekken de buisvoeten zich terug.

4. Hechting en voortbeweging:De uiteinden van de buisvoeten zijn voorzien van zelfklevende schijven. Wanneer de buisvoeten uitschuiven en contact maken met een oppervlak, hechten de plakschijven zich daar stevig aan. Door verschillende sets buisvoeten uit en in te trekken, kunnen zeekomkommers langzaam bewegen door zichzelf naar voren te trekken of zichzelf op hun plaats te verankeren. Ze gebruiken hun buisvoeten ook om objecten in hun omgeving vast te pakken en te manipuleren.

5. Golvende lichaamsbewegingen:Sommige soorten zeekomkommers kunnen hun gespierde lichaamswand ook gebruiken voor voortbeweging. Door specifieke spieren aan te spannen en te ontspannen, kunnen ze golvende bewegingen genereren die ze door het water voortstuwen.

Het is vermeldenswaard dat zeekomkommers over het algemeen langzaam bewegende dieren zijn, en dat hun bewegingen vaak opzettelijk en doelgericht zijn. Ze bewegen zich voornamelijk om voedsel te vinden, roofdieren te vermijden of hun omgeving te verkennen.