Waarom is het dieet verschillend tussen monogastrische en herkauwers?

De spijsverteringssystemen van monogastrische en herkauwende dieren dicteren de verschillen in hun dieet. Hier is een overzicht van hun voedingsverschillen:

Monogastrische dieren:

1. Eenvoudige maag :Dieren met één maag, zoals mensen, varkens en paarden, hebben een maag met één kamer. Dit beperkt hun vermogen om complexe plantaardige materialen zoals cellulose effectief te verteren.

2. Enzymatische vertering :Monogastrics zijn voornamelijk afhankelijk van enzymen die in hun maag en darmen worden geproduceerd om voedsel af te breken. Ze hebben spijsverteringsenzymen zoals protease en amylase die helpen bij het verteren van eiwitten en koolhydraten.

3. Allesetende/vleesetende voeding :Dieren met één maag zijn geëvolueerd om een ​​gevarieerder dieet te consumeren dat planten, vlees en andere dierlijke producten kan bevatten. Ze hebben een grotere vraag naar voedingsstoffen zoals eiwitten en energie, en hun diëten weerspiegelen deze diversiteit.

Herkauwers:

1. Pens en fermentatie :Herkauwers zoals runderen, schapen, geiten en herten beschikken over een gespecialiseerd spijsverteringsstelsel met vier compartimenten:pens, reticulum, omasum en lebmaag. In de pens vindt microbiële fermentatie plaats.

2. Microbiële vertering :Herkauwers verteren voornamelijk plantaardig materiaal door de werking van pensmicroben. Deze microben breken complexe plantaardige vezels, zoals cellulose, af tot eenvoudigere moleculen, zoals vluchtige vetzuren.

3. Plantaardig dieet :Herkauwers zijn voornamelijk herbivoren en zijn sterk afhankelijk van begrazing en consumptie van vegetatie. Dankzij hun spijsverteringssysteem kunnen ze op efficiënte wijze voedingsstoffen uit vezelig plantaardig materiaal halen, waardoor ze goed aangepast zijn aan diëten met een hoog cellulosegehalte en een laag voedingsgehalte.

4. Oprispingen en herkauwen :Herkauwers braken hun voedsel uit en kauwen opnieuw, ook wel herkauwen genoemd, wat de afbraak van plantaardig materiaal verder bevordert. Dit gedrag helpt bij de mechanische en microbiële verteringsprocessen.

Concluderend kan worden gezegd dat het belangrijkste verschil tussen de voeding van dieren met één maag en die van herkauwers voortkomt uit de structuur en functie van hun spijsverteringsstelsel. Monogastrics zijn afhankelijk van enzymatische vertering en hebben een gevarieerder dieet dat zowel plantaardig als dierlijk voedsel omvat. Herkauwers vertonen daarentegen microbiële fermentatie in hun complexe spijsverteringsstelsel, waardoor ze op efficiënte wijze voedingsstoffen kunnen extraheren uit plantaardige diëten, vooral die die rijk zijn aan cellulose.