Dlaczego rolnicy mieliby zaorać rośliny strączkowe w ziemię, zamiast je zbierać?

Rośliny strączkowe, takie jak soja, orzeszki ziemne i koniczyna, zamiast być zbierane, są często zaorane w ziemię w ramach procesu zwanego „zielonym nawozem” z kilku powodów:

1. Poprawa żyzności gleby :Rośliny strączkowe mają zdolność wiązania azotu atmosferycznego poprzez symbiotyczną relację z bakteriami w brodawkach korzeniowych. Kiedy rośliny te zostaną zaorane w glebę, bogata w azot biomasa rozkłada się i uwalnia azot do gleby. Ten naturalny proces wzbogaca glebę, zwiększając jej żyzność i zmniejszając zapotrzebowanie na syntetyczne nawozy azotowe.

2. Dodawanie materii organicznej :Rośliny strączkowe wytwarzają znaczną ilość materii organicznej, na którą składają się pozostałości roślinne i gnijące korzenie. Zaorana w glebę materia organiczna poprawia jej strukturę, napowietrzenie i zdolność zatrzymywania wody. Zapewnia również źródło składników odżywczych dla pożytecznych mikroorganizmów glebowych, wspierając zdrowy ekosystem glebowy.

3. Tłumienie chwastów :Rośliny strączkowe mogą pomóc w powstrzymaniu wzrostu chwastów w kolejnych uprawach. Ich gęsty wzrost i zdolność do uwalniania substancji allelopatycznych może hamować kiełkowanie i wzrost niektórych gatunków chwastów. Przyorywanie roślin strączkowych do ziemi kontynuuje działanie tłumiące chwasty.

4. Kontrola erozji :Gęsty system korzeniowy roślin strączkowych pomaga utrzymać glebę na miejscu, ograniczając jej erozję powodowaną przez wiatr i wodę. Pozostawiając resztki pożniwne na powierzchni gleby lub włączając je poprzez orkę, rolnicy mogą chronić glebę przed utratą oraz zachować jej strukturę i żyzność.

5. Zarządzanie chorobami i szkodnikami :Orka pod roślinami strączkowymi może pomóc w zwalczaniu niektórych chorób i szkodników przenoszonych przez glebę. Przerywając cykl chorobowy i zakłócając siedliska szkodników, rolnicy mogą zmniejszyć ryzyko inwazji przyszłych upraw.

6. Recykling składników odżywczych :Rośliny strączkowe mają zdolność wchłaniania składników odżywczych, takich jak fosfor, potas i wapń, z gleby i magazynowania ich w tkankach. Po zaoraniu w ziemię te składniki odżywcze są uwalniane z powrotem do gleby, udostępniając je innym roślinom.

Podsumowując, rolnicy mogą zdecydować się na zaoranie roślin strączkowych w glebę zamiast ich zbierania w celu poprawy żyzności gleby, dodania materii organicznej, zwalczania chwastów, kontrolowania erozji, zwalczania szkodników i chorób oraz recyklingu składników odżywczych. Praktyka ta jest zrównoważonym i przyjaznym dla środowiska sposobem na utrzymanie zdrowia gleby i zwiększenie produktywności rolnictwa.