Jak wynaleziono gumę?

Guma do żucia nie jest wynalazkiem nowoczesnym. Jego historia sięga tysięcy lat wstecz. Tak naprawdę najwcześniejsza znana guma do żucia sięga czasów starożytnych Greków. Użyli żywicy drzewa mastyksowego, które pochodzi z regionu Morza Śródziemnego. Żywicę uważano za przysmak i używano jej do maskowania nieświeżego oddechu, zapobiegania próchnicy i wybielania zębów.

Z biegiem czasu inne kultury przyjęły praktykę żucia gumy. Majowie i Aztekowie z Ameryki Środkowej używali gumy z drzewa sapodilla, podczas gdy rdzenni Amerykanie Ameryki Północnej używali żywicy świerku. W XIX wieku guma do żucia stała się szerzej dostępna dzięki wynalezieniu gumy wulkanizowanej. Pozwoliło to na masową produkcję gum, które wkrótce stały się popularnym przysmakiem na całym świecie.

Obecnie guma do żucia wytwarzana jest z różnych składników syntetycznych, w tym cukru, syropu kukurydzianego, środków aromatyzujących i bazy gumy. Baza gumy to mieszanina polimerów i żywic, które nadają gumie ciągnącą się konsystencję. Do najpowszechniejszych składników bazy gumy zalicza się chicle, naturalna guma otrzymywana z drzewa sapodilla oraz polimery syntetyczne, takie jak kauczuk poliizobutylenowy i styrenowo-butadienowy.