Jaki jest dopuszczalny TDS w wodzie pitnej?

Dopuszczalny poziom całkowitej zawartości rozpuszczonych substancji stałych (TDS) w wodzie pitnej różni się w zależności od przepisów i wytycznych ustalonych przez różne kraje i organizacje. Jednakże Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała wytyczne dotyczące TDS w wodzie pitnej.

Według WHO zalecany maksymalny poziom TDS w wodzie pitnej wynosi 600 miligramów na litr (mg/l). Poziom ten uznawany jest za dopuszczalny i bezpieczny do spożycia przez ludzi. Należy jednak zauważyć, że wyższe poziomy TDS niekoniecznie muszą wskazywać na niebezpieczną wodę, ponieważ skład i charakter rozpuszczonych substancji stałych również odgrywają rolę w określaniu jakości wody.

W niektórych przypadkach poziomy TDS powyżej 600 mg/l mogą być akceptowalne, jeśli rozpuszczone ciała stałe składają się głównie z nieszkodliwych substancji, takich jak wapń, magnez i wodorowęglany. Jeśli jednak TDS jest wysoki ze względu na obecność szkodliwych substancji zanieczyszczających, takich jak metale ciężkie, zanieczyszczenia organiczne lub nadmierne zasolenie, woda może nie nadawać się do picia.

Warto również wspomnieć, że osoby ze specyficznymi problemami zdrowotnymi lub wrażliwością mogą wymagać bardziej rygorystycznych limitów TDS. Na przykład osoby z chorobami nerek lub na diecie niskosodowej mogą potrzebować spożywać wodę o niższym poziomie TDS, aby uniknąć potencjalnego zagrożenia dla zdrowia.

Aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość wody pitnej, kluczowe znaczenie ma regularne monitorowanie i testowanie poziomów TDS oraz innych parametrów jakości wody. Mogą tego dokonać odpowiednie władze, dostawcy wody lub osoby fizyczne korzystające z domowych zestawów do testów lub wysyłając próbki wody do certyfikowanych laboratoriów w celu analizy.