Czy małpi eksperyment z bananem i rozpyloną wodą wąchał?

Roszczenie :Grupę małp umieszczono w pokoju z bananem zwisającym z sufitu. Za każdym razem, gdy małpa próbowała dosięgnąć banana, została spryskana wodą. Po kilku próbach małpy przestały próbować dosięgnąć banana. Nawet po wyłączeniu strumienia wody małpy nadal unikały banana. Eksperyment ten, rzekomo przeprowadzony przez psychologów, często był wykorzystywany do zilustrowania koncepcji wyuczonej bezradności.

Prawda :Eksperyment z małpim bananem i rozpyloną wodą nigdy nie miał miejsca. Jest to miejska legenda krążąca od dziesięcioleci, często przypisywana różnym psychologom lub badaniom naukowym, ale brakuje jej wiarygodnych dowodów i dokumentacji.

Dochodzenie w sprawie Snopesa :

Snopes, czołowa witryna weryfikująca fakty, zbadała pochodzenie i prawdziwość eksperymentu z małpim bananem i rozpyloną wodą. Dochodzenie ujawniło, że w żadnym renomowanym czasopiśmie psychologicznym ani publikacji naukowej nie ma wzmianki o przeprowadzeniu takiego eksperymentu.

W 2009 roku Snopes skontaktował się z doktorem Martinem Seligmanem, znanym psychologiem, który przeprowadził szeroko zakrojone badania nad wyuczoną bezradnością. Doktor Seligman zaprzeczył jakiejkolwiek wiedzy na temat eksperymentu z udziałem małp, bananów i rozpylonej wody. Wyjaśnił, że koncepcję wyuczonej bezradności zademonstrowano przede wszystkim w eksperymentach z udziałem psów, a nie małp.

Snopes odnalazł także najwcześniejsze wzmianki o eksperymencie w książce Neala Millera i Johna Dollarda z 1967 roku zatytułowanej „Psychologia uczenia się”. Jednak w książce nie ma żadnej wzmianki o rzekomym eksperymencie z udziałem małp. Zamiast tego omawia podobny eksperyment przeprowadzony przez Millera i Dollarda z udziałem szczurów poddawanych wstrząsom elektrycznym.

Wniosek:

Na podstawie dokładnego śledztwa przeprowadzonego przez Snopesa i braku wiarygodnych dowodów stwierdzono, że eksperyment z małpim bananem i rozpyloną wodą nigdy nie miał miejsca. Jest to miejska legenda, błędnie przypisywana psychologom i używana jako przykład wyuczonej bezradności, ale nie ma ona podstaw w rzeczywistych badaniach naukowych.