Jak biedronki chronią się przed drapieżnikami?

Ostrzeżenie o zabarwieniu :Biedronki mają jaskrawoczerwone lub pomarańczowe osłony skrzydeł (elytra) z czarnymi plamami. Kolory te służą jako ostrzeżenie dla potencjalnych drapieżników, że są niesmaczne, a nawet trujące. Nazywa się to aposematyzmem.

Ochrona chemiczna :Biedronki mogą wydzielać ze stawów obrzydliwą, toksyczną substancję zwaną hemolimfą, gdy są zakłócane. Substancja ta odstrasza drapieżniki przed ich zjedzeniem.

Krwawienie odruchowe :Niektóre gatunki biedronek mogą również powodować odruchowe krwawienia, podczas których wydalają kropelki krwi ze stawów nóg. Może to odwrócić uwagę drapieżników i pozwolić biedronce uciec.

Zachowanie agregacyjne :Biedronki często gromadzą się w dużych ilościach, co może utrudnić drapieżnikom namierzenie ich.

Tajemnicze zabarwienie :Niektóre gatunki biedronek mają tajemnicze ubarwienie, które pomaga im wtopić się w otoczenie, dzięki czemu są mniej widoczne dla drapieżników.

Zachowanie ucieczki :Biedronki potrafią szybko latać lub pełzać, aby uciec przed drapieżnikami.

Niesmaczność :Larwy biedronek pokryte są małymi kolcami i wydzielają lepką substancję, która czyni je niesmacznymi dla większości drapieżników.

Kamuflaż chemiczny :Niektóre gatunki biedronek potrafią wychwytywać substancje chemiczne z roślin, którymi się żywią, i wykorzystywać je jako formę chemicznego kamuflażu, jeszcze bardziej zmniejszając swoją atrakcyjność dla drapieżników.

Połączenie tych adaptacji pomaga biedronkom przetrwać i rozmnażać się pomimo obecności drapieżników w ich środowisku.