Czy połowy dorsza zapoczątkowały handel futrami?

Połowy dorsza i handel futrami to dwie odrębne, choć powiązane gałęzie przemysłu w Ameryce Północnej. Połowy dorsza wynikały z zapotrzebowania Europy na dorsza atlantyckiego, który był suszony, solony i transportowany przez Atlantyk. Przemysł ten doprowadził do powstania społeczności rybackich wzdłuż wybrzeża Nowej Fundlandii w Kanadzie, gdzie latem zbierały się floty portugalskie, francuskie, hiszpańskie i angielskie, aby łowić wędrowne dorsze. Połowy dorsza rozpoczęły się już w XVI wieku, kiedy portugalscy i hiszpańscy rybacy po raz pierwszy dopłynęli do Grand Banks. Przemysł ten ostatecznie stał się głównym motorem gospodarczym regionu i wspierał rozwój innych gałęzi przemysłu, takich jak przemysł stoczniowy.

Tymczasem handel futrami w Ameryce Północnej, obejmujący głównie skóry bobrowe do produkcji kapeluszy, powstał wraz z przybyciem Europejczyków w XVI i XVII wieku. Francuscy i brytyjscy kupcy utworzyli sieci punktów handlowych w głębi Ameryki Północnej, aby wymieniać towary z rdzennymi społecznościami. Francuscy kupcy odegrali znaczącą rolę, począwszy od lat trzydziestych XVI wieku i budując ogromne imperium handlu futrami w głębi kontynentu. W przeciwieństwie do połowów dorsza, handel futrami nie był powiązany z konkretną lokalizacją i przeniósł się na zachód w miarę odkrycia nowych źródeł futra.

Tak więc, chociaż połowy dorsza i handel futrami były ważnymi rodzajami działalności gospodarczej w Ameryce Północnej, nie powodowały się one bezpośrednio ani nie zapoczątkowały siebie nawzajem.