Jak produkowano kiełbasę w latach czterdziestych XX wieku?

W latach czterdziestych XX wieku produkcja kiełbas była pracochłonnym procesem, który zwykle odbywał się w gospodarstwach rolnych lub w małych sklepach mięsnych. Podstawowe etapy wytwarzania kiełbasy były następujące:

1. Ubój zwierzęcia: Pierwszym krokiem w produkcji kiełbasy był ubój zwierzęcia. Zwykle robił to wykwalifikowany rzeźnik, używając ostrego noża.

2. Usunięcie narządów i tłuszczu: Po uboju zwierzęcia usunięto narządy i tłuszcz. Narządy były zwykle wykorzystywane do innych celów, takich jak wyrób podrobów lub smalcu, podczas gdy tłuszcz wykorzystywano do wyrobu kiełbas.

3. Mielenie mięsa: Kolejnym krokiem było zmielenie mięsa. Zwykle robiono to za pomocą ręcznej maszynki do mięsa z korbą. Mięso zmielono dwukrotnie, raz przez młynek gruby, raz przez młynek drobny.

4. Mieszanie mięsa z przyprawami: Po zmieleniu mięsa mieszano je z przyprawami. Do najpowszechniejszych przypraw stosowanych w wędlinach zaliczała się sól, pieprz, czosnek i szałwia. Można również użyć innych przypraw, takich jak płatki czerwonej papryki lub kopru włoskiego.

5. Nadziewanie osłonek do kiełbas: Kolejnym krokiem było nadziewanie osłonek kiełbas. Osłonki były zwykle wykonane z jelit zwierzęcych, ale mogły być również wykonane z innych materiałów, takich jak plastik lub kolagen. Osłonki przed nadzieniem namoczono w wodzie. Następnie mięso nadziewano osłonkami za pomocą nadziewarki do kiełbas.

6. Wędzenie kiełbasy: Po nadziewaniu kiełbasę poddawano wędzeniu. Pomogło to zachować kiełbasę i nadać jej charakterystyczny smak. Kiełbasę wędzono zazwyczaj przez kilka godzin, a nawet dni.

7. Suszenie kiełbasy: Po wędzeniu kiełbasę poddano suszeniu. Pomogło to w dalszym zakonserwowaniu kiełbasy i ułatwiło jej przechowywanie. Kiełbasę suszono zazwyczaj przez kilka dni, a nawet tygodni.

8. Przechowywanie kiełbasy: Po wysuszeniu kiełbasę przechowywano w chłodnym, suchym miejscu. Kiełbasę można przechowywać przez kilka miesięcy, a nawet lat.