Czym karmisz koguty?

Wymagania żywieniowe kogutów, czyli młodych samców kurcząt, zależą od ich wieku i etapu wzrostu. Oto ogólny przewodnik:

1. Kanał startowy:

* Koguciki należy karmić wysokiej jakości paszą startową od pierwszego dnia życia do około 6 tygodnia życia.

* Pasza startowa zawiera zazwyczaj około 18-20% białka i jest opracowana tak, aby zapewnić niezbędne składniki odżywcze, witaminy i minerały potrzebne do prawidłowego wzrostu i rozwoju.

* Upewnij się, że koguty mają przez cały czas dostęp do paszy startowej.

2. Pasza dla hodowców:

* W wieku około 6 tygodni koguty można wprowadzić na karmę dla hodowców.

* Pasza dla hodowców ma zazwyczaj nieco niższą zawartość białka, zwykle około 15-17%. Nadaje się dla kogutów do około 16 tygodnia życia.

* Pasza dla hodowców pomaga utrzymać stały wzrost, zapewniając jednocześnie niezbędne składniki odżywcze do dalszego rozwoju.

3. Kanał dewelopera lub finiszera:

* Od około 16 tygodnia życia do osiągnięcia dojrzałości koguty należy karmić paszą wywołującą lub kończącą.

* Pasze dla deweloperów lub finiszerów mają jeszcze niższą zawartość białka w porównaniu do pasz startowych i hodowców, zwykle około 13-14%.

* Ten rodzaj paszy ma na celu wspieranie końcowych etapów wzrostu i rozwoju, zanim koguty osiągną dorosłość.

4. Mieszanka ziaren lub Scratch:

* Oprócz pasz dostępnych na rynku, kogutom można podawać także mieszankę ziaren lub płatki zbożowe jako dodatek.

* Typowa mieszanka zbóż może obejmować kukurydzę, pszenicę, jęczmień i owies. Zboża te dostarczają węglowodanów i trochę białka.

* Zboża Scratch powinny być podawane z umiarem, ponieważ mają wyższą zawartość kalorii i mniej składników odżywczych w porównaniu do zbilansowanych pasz.

5. Świeża woda:

* Niezależnie od diety, koguty muszą mieć przez cały czas stały dostęp do świeżej, czystej wody.

* Woda ma kluczowe znaczenie dla trawienia, metabolizmu i ogólnego stanu zdrowia.

Pamiętaj, że specyficzne wymagania żywieniowe kogutów mogą się różnić w zależności od rasy, środowiska i indywidualnych potrzeb. Zawsze dobrą praktyką jest przestrzeganie zaleceń żywieniowych dostarczonych przez dostawcę paszy lub lekarza weterynarii.