Περιεκτικότητα σε υγρασία του κρεμμυδιού κατά το στέγνωμα;

Η περιεκτικότητα σε υγρασία του κρεμμυδιού κατά το στέγνωμα ποικίλλει ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες ξήρανσης και την επιθυμητή τελική περιεκτικότητα σε υγρασία. Τυπικά, η περιεκτικότητα σε υγρασία των κρεμμυδιών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ξήρανσης μπορεί να κυμαίνεται από περίπου 80-90% αρχικά έως περίπου 10-12% ή ακόμη χαμηλότερη όταν στεγνώσει τελείως.

Ακολουθεί μια γενική επισκόπηση των αλλαγών της περιεκτικότητας σε υγρασία κατά την ξήρανση του κρεμμυδιού:

1. Φρέσκα κρεμμύδια: Τα φρέσκα κρεμμύδια έχουν συνήθως υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία, που κυμαίνεται από 80% έως 90%.

2. Αρχικό στέγνωμα: Στα πρώτα στάδια της ξήρανσης, η υγρασία εξατμίζεται γρήγορα από την επιφάνεια του κρεμμυδιού, μειώνοντας την περιεκτικότητα σε υγρασία κατά περίπου 20-30% μέσα στις πρώτες ώρες.

3. Ενδιάμεσο στέγνωμα: Καθώς η ξήρανση συνεχίζεται, η περιεκτικότητα σε υγρασία σταδιακά μειώνεται με βραδύτερο ρυθμό. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, τα κρεμμύδια μπορεί να φτάσουν σε ένα επίπεδο υγρασίας περίπου 40-50%.

4. Τελικό στέγνωμα: Στα τελικά στάδια της ξήρανσης, η υπολειπόμενη υγρασία αφαιρείται και τα κρεμμύδια φτάνουν την επιθυμητή περιεκτικότητα σε υγρασία, η οποία μπορεί να είναι έως και 10-12% για μακροχρόνια αποθήκευση και συντήρηση.

Η διαδικασία ξήρανσης στοχεύει στη μείωση της περιεκτικότητας σε υγρασία των κρεμμυδιών σε επίπεδο που αποτρέπει την ανάπτυξη και την αλλοίωση των μικροβίων, διατηρώντας παράλληλα τη γεύση, την υφή και τη θρεπτική τους αξία. Οι συγκεκριμένοι στόχοι περιεκτικότητας σε υγρασία μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την προβλεπόμενη χρήση και τις συνθήκες αποθήκευσης των αποξηραμένων κρεμμυδιών.