Οι απαρχές της τσιαπάτα είναι πολυσυζητημένο, με αρκετές αρτοποιοί που ζουν λαμβάνοντας πίστωση για τη δημιουργία του, αλλά τα βασικά είναι καλά εδραιωμένη. Στη δεκαετία του 1980, η ιταλική αρτοποιοί ήθελε ένα ψωμί για να συναγωνιστεί τα εισαγόμενα γαλλική μπαγκέτα για εύκολη λήψη σάντουιτς, και βασίστηκε σε διάφορα παραδοσιακά ψωμιά και τεχνικές για την έμπνευση. Τσιαπάτα ήταν το αποτέλεσμα, μια επίπεδη και ψωμί με ένα καλά καθορισμένο γεύση και ένα εσωτερικό χαρακτηρίζεται από ένα πλέγμα μεγάλο, ανοιχτό τρύπες. Όταν τεμαχίζεται σε οριζόντια καθιστά εξαιρετικό ψωμί σάντουιτς, και με ενθουσιασμό υιοθετήθηκε σε όλη την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Η Τεχνική

τσιαπάτα χρησιμοποιεί μια ασυνήθιστα υγρή ή & quot? χαλαρό & quot? ζύμη, η οποία δεν μπορεί να ζυμωθεί συμβατικά αλλά αντ 'αυτού απαιτεί το τέντωμα και την αναδίπλωση να αναπτύξουν τα σκέλη γλουτένης. Είναι καλύτερα όταν χρησιμοποιείτε ένα ορεκτικό, ένα μέρος της ζύμης που φτιάχνεται μπροστά από το χρόνο και αφήνονται να ωριμάσουν για μια ημέρα ή περισσότερο. Αυτό επιτρέπει το χρόνο για τα φυσικά ένζυμα του αλεύρου για να ξεκλειδώσετε τα σάκχαρα του, δίνοντας στο τελικό ψωμί μια πλούσια και σύνθετη γεύση. Κέρδη πολύσπορα τσιαπάτα επιπλέον βάθος της γεύσης από τα άλλα δημητριακά, τα οποία - όπως σίκαλη, φαγόπυρο, καλαμπόκι και η βρώμη. - Συχνά διακριτικό γούστα των δικών τους

Η εύρεση μιας ισορροπίας

ψωμί Ciabatta λειτουργεί καλύτερα με ένα μέτριο επίπεδο γλουτένης, συγκρίσιμα με τα αλεύρια για όλες τις χρήσεις που πωλούνται στα περισσότερα μέρη της χώρας. Ολόκληρο το σιτάρι και το αλεύρι σίκαλης έχουν λιγότερη γλουτένη, και άλλα άλευρα, όπως η βρώμη, το καλαμπόκι και το φαγόπυρο, έχουν καθόλου, έτσι ώστε να έχετε την καλύτερη υφή, θα πρέπει να πειραματιστείτε ή να χρησιμοποιήσετε μια δοκιμασμένη συνταγή. Είναι όλα σχετικά με τη γεύση, την υφή και την προσωπική προτίμηση. Το πιο λευκό αλεύρι που χρησιμοποιείτε, τόσο πιο προβλέψιμη η ζύμη θα είναι, αυξάνεται και απλώνεται σαν απλοί τσιαπάτα. Οι περισσότερες εναλλακτικές άλευρα που χρησιμοποιείτε, τόσο πιο σκοτεινή και πιο θρεπτικά οι γεύσεις θα είναι. Ξεκινήστε με τη χρήση περίπου ένα τρίτο εναλλακτικό αλεύρι δημητριακών, στη συνέχεια, προσθέστε περισσότερο καθώς γίνεστε πιο ασκηθεί στο να κάνει τσιαπάτα.
Η
Κάνοντας τη δική σας

Ξεκινήστε τη δική σας πολύσπορα τσιαπάτα με δημιουργώντας ένα ορεκτικό με αλεύρι, το αλάτι, το νερό και μια πολύ μικρή ποσότητα ζυμομύκητα. Ορεκτικά περιέχει τουλάχιστον λίγο αλεύρι σίκαλης είναι ιδιαίτερα ζωντανή, γιατί σίκαλη είναι πιο πλούσια σε γεύση-ένζυμα ενίσχυσης από το σιτάρι. Μόλις μίζα σας είχε τουλάχιστον μια μέρα για να αναπτύξουν τις γεύσεις του, αφαιρέστε το από το ψυγείο και αφήστε το να ζεσταθεί. Ενσωματώστε το σε κύριες ζύμη τσιαπάτα σας, δημιουργώντας μια πολύ μαλακή ζύμη που είναι μέχρι 70 ή 72 τοις εκατό νερό κατά βάρος. Άνοδος της ζύμης, το τέντωμα και το δίπλωμα αυτό μία ή δύο φορές για να αναπτύξει τη γλουτένη, στη συνέχεια, κόβουμε και το πλάθετε σε φραντζόλες. Για να δημιουργήσετε την υπογραφή ανοιχτό, αφρώδη υφή στο εσωτερικό τσιαπάτα σας, είναι συνήθως ψήνεται στους 450 βαθμούς Κελσίου ή υψηλότερη.
Η