Τι βοήθησε να αποδείξει το πείραμα του μπλέντερ Hershey chase;

Το πείραμα με το μπλέντερ του Hershey Chase ήταν μέρος μιας σειράς πειραμάτων που διεξήχθησαν το 1952 για να προσδιοριστεί εάν το DNA ή η πρωτεΐνη ήταν το γενετικό υλικό. Αυτό έγινε γνωστό ως το πείραμα Hershey-Chase, από τους δύο επιστήμονες που το διεξήγαγαν, τον Alfred Hershey και τη Martha Chase.

Φόντο:

Εκείνη την εποχή, προτάθηκαν δύο ιδέες σχετικά με το γενετικό υλικό:Η πρώτη πρότεινε πρωτεΐνες, δεδομένης της ποικιλομορφίας και της πολυπλοκότητάς τους, ως πιθανές υποψήφιες για αποθήκευση και μεταφορά γενετικών πληροφοριών. Μια άλλη ιδέα ήταν ότι μια άγνωστη ουσία που ονομάζεται «νουκλεΐνη», αργότερα γνωστή ως νουκλεϊκά οξέα, η οποία αποτελείται από DNA και RNA, ήταν υπεύθυνη.

Το πείραμα:

1. Ετικέτα ιού :Οι Hershey και Chase χρησιμοποίησαν έναν ιό που μολύνει βακτήρια, γνωστό ως βακτηριοφάγος ή φάγος για συντομία. Αναπτύχθηκαν βακτηριακές καλλιέργειες σε μέσο καλλιέργειας που περιείχε ραδιενεργά ισότοπα. Σε ένα σύνολο πειραμάτων, επισήμαναν τις πρωτεΐνες του ιού με ραδιενεργό θείο-35 και σε ένα άλλο σύνολο, επισήμαναν το ιικό DNA με ραδιενεργό φώσφορο-32.

2. Φυγοκέντρηση :Οι επισημασμένοι φάγοι στη συνέχεια αφέθηκαν να μολύνουν βακτήρια. Στη συνέχεια, η μολυσμένη βακτηριακή καλλιέργεια αναμίχθηκε για σύντομη διάρκεια. Αυτή η διαδικασία έκοψε τις ιικές επικαλύψεις, μαζί με τυχόν συνδεδεμένες πρωτεΐνες, αφήνοντας μόνο το DNA μέσα στα βακτηριακά κύτταρα.

3. Καθαρισμός :Η βακτηριακή καλλιέργεια στη συνέχεια υποβλήθηκε σε φυγοκέντρηση για να διαχωριστούν τα σωματίδια φάγου από τα βακτηριακά κύτταρα και τυχόν κυτταρικά υπολείμματα. Αυτή η διαδικασία εξασφάλισε ότι παρέμειναν μόνο άθικτα βακτηριακά κύτταρα, που περιείχαν είτε επισημασμένο DNA είτε επισημασμένη πρωτεΐνη, ανάλογα με την πειραματική διάταξη.

4. DNA ή Πρωτεΐνη :Το κρίσιμο ερώτημα ήταν:Εάν το DNA ήταν το γενετικό υλικό, θα έπρεπε να βρίσκεται μέσα στα βακτηριακά κύτταρα μετά τη μόλυνση, ενώ εάν η πρωτεΐνη ήταν το γενετικό υλικό, θα έπρεπε να βρίσκεται στα διαχωρισμένα ιικά καλύμματα.

Αποτελέσματα και συμπέρασμα :

Κατά τη δοκιμή για την παρουσία ραδιενεργών ατόμων, οι ερευνητές βρήκαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ραδιενεργού φωσφόρου (DNA) στα βακτηριακά κύτταρα σε σύγκριση με το ραδιενεργό θείο (πρωτεΐνη). Επιπλέον, ελάχιστες ποσότητες ραδιενεργής πρωτεΐνης ανιχνεύθηκαν μέσα στα κύτταρα.

Αυτό το πείραμα πρότεινε έντονα ότι το DNA, και όχι η πρωτεΐνη, είναι το γενετικό υλικό που είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση κληρονομικών πληροφοριών.