Γιατί το νερό των ωκεανών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πόσιμο και άρδευση καλλιεργειών;

Το νερό των ωκεανών περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις διαλυμένων αλάτων, κυρίως χλωριούχου νατρίου (κοινό αλάτι). Ενώ οι άνθρωποι και τα φυτά χρειάζονται απαραίτητα μέταλλα, η περιεκτικότητα σε αλάτι στο θαλασσινό νερό είναι σημαντικά υψηλότερη από αυτή που είναι κατάλληλη για κατανάλωση ή άρδευση .

Πίνοντας θαλασσινό νερό:

- Αφυδάτωση: Η κατανάλωση θαλασσινού νερού μπορεί πραγματικά να επιδεινώσει την αφυδάτωση λόγω της υψηλής συγκέντρωσης αλατιού. Τα νεφρά πρέπει να εργάζονται σκληρότερα για να αποβάλλουν το υπερβολικό αλάτι, οδηγώντας σε καθαρή απώλεια νερού από το σώμα.

- Ανισορροπία ηλεκτρολυτών: Η αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι μπορεί να διαταράξει την ευαίσθητη ισορροπία των ηλεκτρολυτών στο σώμα, οδηγώντας ενδεχομένως σε προβλήματα υγείας όπως μυϊκές κράμπες, ναυτία και σύγχυση.

Πότισμα καλλιεργειών:

- Συσσώρευση αλατιού: Όταν το θαλασσινό νερό χρησιμοποιείται για άρδευση, η συγκέντρωση αλατιού σταδιακά συσσωρεύεται στο έδαφος, καθιστώντας το λιγότερο γόνιμο και λιγότερο ευνοϊκό για την ανάπτυξη των φυτών. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως αλάτωση.

- Έλλειψη θρεπτικών συστατικών: Το θαλασσινό νερό στερείται βασικών θρεπτικών συστατικών που χρειάζονται τα φυτά για σωστή ανάπτυξη και ανάπτυξη. Ενώ το θαλασσινό νερό περιέχει ορισμένα θρεπτικά συστατικά, όπως άζωτο και φώσφορο, οι συγκεντρώσεις τους είναι ανεπαρκείς για τη βέλτιστη ανάπτυξη των φυτών.

- Μειωμένη πρόσληψη νερού: Οι υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού στο έδαφος μπορούν να μειώσουν την πρόσληψη νερού από τα φυτά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υδατικό στρες, καθυστερημένη ανάπτυξη και μειωμένη απόδοση των καλλιεργειών.

Για να καταστεί το νερό των ωκεανών χρησιμοποιήσιμο για πόσιμο και άρδευση καλλιεργειών, πρέπει να υποβληθεί σε διαδικασία αφαλάτωσης για να αφαιρεθεί το υπερβολικό αλάτι και άλλες ακαθαρσίες. Οι μονάδες αφαλάτωσης χρησιμοποιούν προηγμένες τεχνολογίες, όπως η αντίστροφη όσμωση και η απόσταξη, για την παραγωγή γλυκού νερού από θαλασσινό νερό. Ωστόσο, αυτές οι διαδικασίες είναι ενεργοβόρες και μπορεί να είναι δαπανηρές, καθιστώντας το αφαλατωμένο νερό συγκριτικά πιο ακριβή πηγή γλυκού νερού σε σύγκριση με παραδοσιακές πηγές όπως λίμνες γλυκού νερού, ποτάμια και υπόγεια ύδατα.