Ποια είναι η Ιστορία της συντήρησης των τροφίμων και γιατί ο Napolean πρόσφερε αυτό το βραβείο;

Η ιστορία της συντήρησης των τροφίμων χρονολογείται από τους αρχαίους πολιτισμούς, με πρώιμες μεθόδους όπως το αλάτισμα, το στέγνωμα και το κάπνισμα. Ήδη από το 2500 π.Χ., οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν έναν συνδυασμό αλατιού και μπαχαρικών για να συντηρήσουν κρέατα, ψάρια και λαχανικά. Στην αρχαία Κίνα, τα τουρσιά παρασκευάζονταν με ζύμωση λαχανικών σε άλμη και στην αρχαία Ινδία, τα φρούτα συντηρούνταν με την επικάλυψη τους με μέλι ή ζάχαρη.

Τον 18ο αιώνα, η συντήρηση των τροφίμων έγινε όλο και πιο σημαντική λόγω των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης. Η ανάγκη εφοδιασμού των στρατευμάτων με τρόφιμα που δεν θα χαλούσαν κατά τη διάρκεια μακρινών θαλάσσιων ταξιδιών οδήγησε τη γαλλική κυβέρνηση να προσφέρει ένα έπαθλο 12.000 φράγκων σε όποιον μπορούσε να αναπτύξει μια μέθοδο συντήρησης τροφίμων για εκτεταμένη χρονική περίοδο.

Το βραβείο τελικά απονεμήθηκε στον Nicolas Appert, έναν Γάλλο ζαχαροπλάστη που πειραματιζόταν με διάφορες μεθόδους συντήρησης τροφίμων. Η μέθοδος του Appert περιελάμβανε το σφράγισμα των τροφίμων σε γυάλινα βάζα και στη συνέχεια το βράσιμο των βάζων σε νερό. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως κονσερβοποίηση, σκότωσε αποτελεσματικά όλους τους μικροοργανισμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλοίωση, επιτρέποντας τη διατήρηση των τροφίμων για έως και ένα χρόνο.

Η εφεύρεση του Appert είχε βαθιά επίδραση στη βιομηχανία τροφίμων και σύντομα έγινε η προτιμώμενη μέθοδος συντήρησης των τροφίμων. Η κονσερβοποίηση επέτρεψε τη μεταφορά των τροφίμων σε μεγάλες αποστάσεις και την αποθήκευση για μεγάλες χρονικές περιόδους, καθιστώντας τα πιο προσιτά στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, η κονσερβοποίηση εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως ως μέθοδος συντήρησης τροφίμων και πιστώνεται ότι σώζει εκατομμύρια ζωές με την πρόληψη των τροφιμογενών ασθενειών.