Τι παράγουν οι ιταλικές φάρμες;

Ιταλία είναι ένας σημαντικός παραγωγός γεωργικών προϊόντων στην Ευρώπη και η ιταλική αγροτική παραγωγή είναι πολύ διαφοροποιημένη. Η χώρα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κρασιού στον κόσμο και ο δεύτερος σημαντικός παραγωγός σε ελιές, ελαιόλαδο και εσπεριδοειδή. Η Ιταλία διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην παραγωγή γάλακτος, κρέατος και δημητριακών, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η ιταλική γεωργία διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τη γεωγραφία της χώρας:από τις Άλπεις στα βόρεια έως τις ακτές της Μεσογείου στο νότο, η ιταλική ύπαιθρος χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία κλίματος και τοπίων, τα οποία προσφέρουν βέλτιστες συνθήκες για τόσο διαφορετικές καλλιέργειες όπως το ρύζι στο Κοιλάδα του Πάδου και ελιές στις κεντρικές-νότιες περιοχές.

Ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού συστήματος της Ιταλίας βασίζεται σε μικρής κλίμακας οικογενειακές φάρμες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, η Ιταλία έχει πάνω από 1,8 εκατομμύρια αγροκτήματα, που απασχολούν περίπου 1,2 εκατομμύρια άτομα, με σχεδόν τα μισά από αυτά τα αγροκτήματα να παράγουν για ιδιοκατανάλωση. Αν και είναι μικρές από άποψη μεγέθους, αυτές οι εκμεταλλεύσεις είναι σημαντικοί παραγωγοί από άποψη αξίας και απασχόλησης και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση του αγροτικού τοπίου.

Κύριες καλλιέργειες

Η καλλιέργεια σιτηρών, τόσο για ζωοτροφές όσο και για ανθρώπινη κατανάλωση, είναι ευρέως διαδεδομένη. Τα κορυφαία σιτηρά και δημητριακά που παράγονται στη χώρα είναι το σιτάρι, το κριθάρι, το ρύζι και ο αραβόσιτος. Η καλλιέργεια ρυζιού, για παράδειγμα, είναι μια παράδοση που χρονολογείται από τον XII αιώνα, και οι εκτάσεις ρυζιού σήμερα καλύπτουν περίπου 232.000 εκτάρια, σχεδόν εξ ολοκλήρου στην κοιλάδα του ποταμού Πάδου στη βόρεια Ιταλία. Η μεγαλύτερη περιοχή παραγωγής ρυζιού είναι η Λομβαρδία, το κέντρο για τη μεγαλύτερη περιοχή παραγωγής ρυζιού ριζότο στην Ευρώπη, που είναι ο τύπος που προτιμάται για τα παραδοσιακά ιταλικά πιάτα.

Στις κεντρικές και νότιες περιοχές, μεγάλες εκτάσεις γης αφιερώνονται στην καλλιέργεια της ελιάς, με την Ιταλία να φιλοξενεί πάνω από το ήμισυ της παγκόσμιας ελαιοκομικής έκτασης και να παράγει σχεδόν το ήμισυ της παραγωγής της σε ελαιόλαδο. Η πλειονότητα των ιταλικών ελιών καλλιεργείται για λάδι και ο κύριος τύπος ελιάς που καλλιεργείται είναι η «Olea europaea sativa».

Ένας άλλος βασικός οικονομικός τομέας στην Ιταλία είναι η παραγωγή κρασιού. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου, η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κρασιού στον κόσμο και ο κορυφαίος εξαγωγέας. Οι περιοχές που είναι πιο γνωστές για τα ιταλικά κρασιά είναι το Πιεμόντε στα βορειοδυτικά (πατρίδα των διάσημων κρασιών Barolo και Barbaresco). η βορειοανατολική περιοχή του Βένετο, με το περίφημο Prosecco. Τοσκάνη στην κεντρική Ιταλία. και τη νότια χερσόνησο, πιο διάσημη για το Aglianico και το Nero di Troia από την Καμπανία και την Απουλία.

Κτηνοτροφία

Τις τελευταίες δεκαετίες, η Ιταλία έχει μετατοπιστεί από μια κυρίως αγροτική οικονομία σε μια οικονομία που καθοδηγείται όλο και περισσότερο από τις υπηρεσίες και τη μεταποίηση, ωστόσο, η εκτροφή ζώων εξακολουθεί να διαδραματίζει στρατηγικά σημαντικό ρόλο σε ορισμένες περιοχές.

Ο κορυφαίος κτηνοτροφικός κλάδος είναι η γαλακτοβιομηχανία. Η Ιταλία είναι ο πρώτος Ευρωπαίος παραγωγός και ο τρίτος στον κόσμο σε παραγωγή γάλακτος, και για το σκοπό αυτό εκτρέφονται περίπου 1.050.000 αγελάδες. Με τα χρόνια, ο τομέας εκσυγχρονίστηκε και οι μεγάλες γαλακτοκομικές εκμεταλλεύσεις εξειδικεύονται ολοένα και περισσότερο και εξοπλίζονται με σύγχρονες, ενεργειακά αποδοτικές τεχνολογίες για την κάλυψη της ζήτησης της αγοράς.

Όσον αφορά την παραγωγή κρέατος, η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός παραγωγός βουβαλίσιας μοτσαρέλας και ο δεύτερος παραγωγός χοίρων στην Ευρώπη. Ωστόσο, η ιταλική παραγωγή κρέατος (χοίροι και βοοειδή) δεν μπορεί να καλύψει την εγχώρια ζήτηση και το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών εισάγεται.

Η κτηνοτροφία, τόσο για το κρέας όσο και για τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αποτελεί θεμελιώδες μέρος του αγροτικού τοπίου και ο γεωργικός τομέας στο σύνολό του αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις που έχουν γίνει πιο εμφανείς τα τελευταία χρόνια, ιδίως εκείνες που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και τον αντίκτυπο των ακραίων φυσικών εκδηλώσεις για τη γεωργική παραγωγή και τη γη και τα δάση.