Hversu mikinn mat myndir þú þurfa til að fæða allan heiminn?

Að fæða allan heiminn er flókin áskorun sem nær yfir landbúnaðarframleiðslu, matvæladreifingu, aðgengi og neyslumynstur. Þó að það sé erfitt að útvega nákvæmlega magn af mat sem þarf, veita ýmsar rannsóknir og áætlanir innsýn í umfang áskorunarinnar.

Hér eru nokkur lykilatriði:

1. Íbúafjöldi í heiminum :Fyrsti þátturinn sem þarf að huga að er jarðarbúa, sem nú er um 8 milljarðar manna og heldur áfram að stækka. Til að fæða svo stóran og fjölgandi íbúa þarf umtalsverða matvælaframleiðslu.

2. Kaloríuþarfir :Að ákvarða magn matar sem þarf felur í sér að reikna út daglega kaloríuþörf jarðarbúa. Að meðaltali þarf einstaklingur um 2.000 hitaeiningar á dag, en það getur verið mismunandi eftir þáttum eins og aldri, virkni og loftslagi.

3. Matarsóun og matartap :Matarsóun og matartap á sér stað á ýmsum stigum, þar á meðal framleiðslu, vinnslu, flutning og neyslu. Áætlanir benda til þess að um þriðjungur alls matvæla sem framleiddur er á heimsvísu glatist eða sé sóað, sem dregur úr framboði á mat til neyslu.

4. Næringarþarfir :Að útvega nægan mat þýðir líka að tryggja að hann sé næringarríkur og uppfylli mataræði íbúa. Þetta felur í sér aðgang að hollt mataræði sem inniheldur nægilegt magn af nauðsynlegum næringarefnum eins og kolvetnum, próteinum, fitu, vítamínum og steinefnum.

5. Ójöfn dreifing :Matvæladreifing og aðgengi eru mikilvæg atriði þegar hugað er að því að fæða heiminn. Þrátt fyrir næga matvælaframleiðslu á heimsvísu standa mörg svæði og íbúar frammi fyrir fæðuóöryggi og vannæringu vegna þátta eins og fátæktar, átaka, pólitísks óstöðugleika og ófullnægjandi innviða.

Með hliðsjón af þessum þáttum er áætlað að auka matvælaframleiðslu á heimsvísu um 50-70% væri nauðsynleg til að fæða heiminn á fullnægjandi hátt. Þessu verður þó að fylgja viðleitni til að draga úr matarsóun, bæta dreifingu og taka á undirliggjandi félagslegum og pólitískum þáttum sem stuðla að fæðuóöryggi.

Til að ná sjálfbæru fæðuöryggi þarf margþætta nálgun sem felur í sér framfarir í landbúnaðarháttum, tækni, inngripum í stefnumótun og samvinnu á staðbundnum, innlendum og alþjóðlegum vettvangi.