Wie heeft stokbrood uitgevonden?

Er is geen specifieke persoon gecrediteerd voor de uitvinding van stokbrood. Het lange, dunne brood met een knapperige korst en luchtige binnenkant dat we vaak associëren met stokbrood is het product van eeuwenlange baktradities en culinaire innovaties in Frankrijk.

De geschiedenis van brood in Frankrijk gaat terug tot de oudheid, maar de ontwikkeling van het specifieke brood dat we kennen als ‘stokbrood’ vond plaats in de 19e eeuw. In 1820 zou een Franse bakker genaamd Auguste Zang een unieke gistcultuur hebben gecreëerd die bekend staat als "levain" of zuurdesem, wat resulteerde in een lichter, smaakvoller brood met een langere houdbaarheid. Dit type fermentatie op basis van gist werd een kenmerk van stokbrood en droeg bij aan de uitgesproken smaak en textuur.

In de loop van de tijd verfijnden en perfectioneerden Franse bakkers hun broodbereidingstechnieken. Ze adopteerden bakmethoden waarbij deeg met een hoge hydratatie betrokken was, wat de ontwikkeling van een knapperige korst en een taaie binnenkant mogelijk maakte. Het gebruik van houtgestookte ovens speelde ook een belangrijke rol bij het vormgeven van de smaak en textuur van stokbrood door tijdens het bakproces intense hitte en stoom te leveren.

De populariteit van stokbrood verspreidde zich buiten de grenzen van Frankrijk en werd een symbool van de Franse gastronomie en cultuur. Tegenwoordig wordt het wereldwijd genoten en gewaardeerd als een veelzijdig brood dat geschikt is voor diverse culinaire toepassingen.