Waar is het katholieke gebruik van ongezuurd brood in de gemeenschap op gebaseerd?

Het katholieke gebruik van ongezuurd brood in de gemeenschap dateert uit de eerste eeuwen van het christendom. In de Joodse traditie wordt tijdens de Paschamaaltijd ongezuurd brood gebruikt om de haast te symboliseren waarmee de Israëlieten Egypte verlieten. In de katholieke kerk wordt ongezuurd brood in de eucharistie gebruikt als symbool van het lichaam van Christus.

Het gebruik van ongezuurd brood in de Eucharistie is gebaseerd op het geloof dat Christus bij het Laatste Avondmaal ongezuurd brood gebruikte. Dit wordt ondersteund door het feit dat de vroegste christelijke teksten, zoals de Didache en de Eerste brief aan de Korinthiërs, melding maken van het gebruik van ongezuurd brood in de eucharistie.

Bovendien is de Kerk van oudsher van mening dat het gebruik van ongezuurd brood in de Eucharistie een symbool is van de eenheid van de Kerk. Ongezuurd brood wordt gemaakt uit één stuk deeg, zonder gist of rijsmiddelen. Dit symboliseert de eenheid van de Kerk, die uit veel verschillende leden bestaat, maar toch één lichaam is.

Het gebruik van ongezuurd brood in de Eucharistie wordt ook gezien als een symbool van de zuiverheid en eenvoud van het lichaam van Christus. Ongezuurd brood is puur en onvervalst, net zoals het lichaam van Christus puur en zonder zonde is.

Tenslotte herinnert het gebruik van ongedesemd brood in de Eucharistie aan de Pesachmaaltijd. De Pesachmaaltijd was een tijd waarin de Israëlieten hun bevrijding uit de slavernij in Egypte vierden. Op dezelfde manier is de Eucharistie een tijd waarin katholieken hun bevrijding van zonde en dood vieren door de opstanding van Christus.

Het gebruik van ongezuurd brood in de eucharistie is een al lang bestaande traditie in de katholieke kerk. Deze traditie is gebaseerd op het geloof dat Christus ongezuurd brood gebruikte bij het Laatste Avondmaal, en op de symboliek van ongezuurd brood als teken van eenheid, zuiverheid en bevrijding.