Waar komt verrijkte witte bloem vandaan?

De geschiedenis van verrijkte witte bloem begint met de industriële revolutie en de komst van maalmachines. Vóór die tijd werd meel doorgaans met de hand of met kleine molens gemalen, wat resulteerde in een grove textuur en een hoog vezelgehalte. Met de introductie van grootschalige maalmachines aan het einde van de 18e eeuw werd het echter mogelijk om fijngemalen meel te produceren.

Dankzij deze technologie konden molenaars de buitenste lagen van het graan (de zemelen) en de kiem (de voedingsrijke kern) verwijderen om een ​​verfijnd wit meel te creëren met een langere houdbaarheid en een lichtere kleur. Dit proces heeft echter ook veel van de voedingsstoffen weggenomen die van nature aanwezig zijn in volkorenmeel.

In het begin van de 20e eeuw ontstonden er zorgen over de voedingstekorten die werden veroorzaakt door de wijdverbreide consumptie van geraffineerde witte bloem. In die tijd kwamen veel ziekten, waaronder pellagra en beriberi, voor in gebieden waar mensen sterk afhankelijk waren van witte bloemproducten.

Om deze problemen aan te pakken, begonnen wetenschappers voedingsstoffen toe te voegen aan witte bloem om de voedingswaarde ervan te verhogen. Dit proces, bekend als verrijking, omvat het verrijken van de bloem met essentiële vitamines en mineralen, zoals ijzer, thiamine, riboflavine en niacine.

De Amerikaanse overheid stelde in 1941 voor het eerst normen vast voor verrijkte witte bloem, en de verrijking van bloem werd in 1942 bij wet verplicht. Sindsdien is de verrijking van witte bloem in veel landen over de hele wereld een standaardpraktijk om de voedingswaarde te garanderen. behoren tot hun bevolking.

Tegenwoordig wordt verrijkte witte bloem veel gebruikt bij de productie van verschillende voedingsproducten, waaronder brood, pasta, gebak en vele andere bewerkte voedingsmiddelen. Hoewel verrijkte witte bloem langer houdbaar is en een mildere smaak heeft vergeleken met volkorenmeel, mist het nog steeds enkele van de essentiële voedingsstoffen die in volle granen voorkomen.

Daarom wordt over het algemeen aanbevolen om volle granen en volkorenproducten te consumeren als onderdeel van een uitgebalanceerd dieet voor een optimale voedingsinname.