Traditional zonnebloemolie zijn gevallen in twee categorieën, een hoog oleïnezuur en andere aan linolzuur. Linolzuur is een van de essentiële vetzuren in de menselijke voeding en linolzuur soorten zonnebloemolie bevatten ongeveer 70 procent onverzadigde linolzuur. Nog eens 20 procent is in enkelvoudig onverzadigde oliezuur, en de resterende 10 tot 11 procent verzadigd vet.
Traditionele High-Oleic Zonnebloemolie

High-oliezuur zonnebloemolie is radicaal verschillend in haar make-up. Bestaat voornamelijk enkelvoudig onverzadigd oliezuur, ongeveer 80 procent van het totaal. Verzadigde vetten en meervoudig onverzadigde linolzuur maakt de balans op, in gelijke proporties. High-oleïne zonnebloemolie is belangrijk bij de vervaardiging van levensmiddelen, omdat deze stabiel blijft zonder hydrogenering verschijnt niet ranzig bij langdurige opslag. Dit maakt het overschakelen van linolzuur tot high-oliezuur zonnebloemolie een gemakkelijke manier voor fabrikanten om transvetten te verminderen.
Mid-Oleic Zonnebloemolie

Mid-oliezuur zonnebloemolie neemt een middenpositie tussen de twee traditionele oliën, oliezuur goed voor ongeveer twee derde van het vetgehalte meervoudig onverzadigde linolzuur op ongeveer 25 procent en ongeveer 9 procent verzadigd vet. Mid-oliezuur olie behoudt voldoende hoge niveaus van linolzuur een uitstekende voedingsbron blijft, maar de relatief hoge oliezuur het minder gevoelig voor ranzig en afbreken, waardoor enige noodzaak voor hydrogenering en de resulterende trans vet.

Ontwikkeling van Mid-Oleic Oil

Mid-oliezuur olie is niet het resultaat van genetische manipulatie, maar recht door zee, ouderwetse hybridisatie. Onderzoekers van diverse agrarische bedrijven gekruist linolzuur en hoge oleïne cultivars tot ze konden een zonnebloem die consequent tot het gewenste niveau van poly- en monounsaturates produceren. Producenten in de industrie handelsmerk de naam "NuSun" om de nieuwe zonnebloemolie en zijn olie uit die al op de markt te onderscheiden.