De witte houder die begint aan het voeteinde van de prei het deel dat het vaakst wordt genoemd in recepten. Meestal wordt het dun gesneden of in blokjes gesneden en vervolgens gebakken. Leek blanken kunnen rauw worden gegeten, maar heeft de neiging om op de taai kant; warmte helpt verzachten hen en geven hun smaak.
Lichtgroen Shaft

De lichtgroene deel van de prei wordt meestal gebruikt naast het witte gedeelte, hoewel sommige gerechten u vragen zich ervan te ontdoen. Het is een beetje harder dan de blanken, maar anders vergelijkbaar in de smaak.
Donkergroene bladeren

De donkergroene bladeren van de prei beide hebben minder smaak dan de stam en zijn aanzienlijk harder, en dus dit gedeelte meestal weggegooid. Echter, de bladeren worden opgeslagen om smaak toe te voegen aan groente of kippenbouillon. Een of twee van de bladeren kunnen ook in een bundel van kruiden worden gekoppeld als onderdeel van een bouquet garni, gebruikt om de smaak stoofschotels en andere lange gestoofde Franse gerechten.
Hele Prei

Kleine, slanke prei worden soms gestoomd, gestoofd of gegrild en geserveerd geheel. U zult nog steeds willen afknippen de top tips van de bladeren, die de neiging heeft om gekneusd en rafelige krijgen tijdens transport en opslag.
Fun Facts

De geschiedenis van prei als groente gaat helemaal terug naar het oude Egypte. De Romeinse keizer Nero gebruikt om prei soep eet elke dag om zijn stem te soepel en sonore voor spraak-making houden. Prei zijn ook het nationale symbool van Wales.