Hoe gebruiken zeesterren hun ogen?

Zeesterren, ook wel zeesterren genoemd, hebben een zeer beperkt gezichtsvermogen en zijn meestal afhankelijk van gespecialiseerde sensorische structuren voor oriëntatie, voedseldetectie en het vermijden van roofdieren. In tegenstelling tot mensen hebben zeesterren geen goed ontwikkelde ogen of het vermogen om gedetailleerde visuele beelden te vormen. In plaats daarvan zijn hun oogvlekken eenvoudige structuren met rudimentaire fotoreceptorcellen die lichte en donkere veranderingen in de omgeving kunnen detecteren.

Zo gebruiken zeesterren hun oogvlekken:

1. Lichtdetectie:De primaire functie van de oogvlekken bij zeesterren is het detecteren van de aan- of afwezigheid van licht. Deze oogvlekken zijn clusters van fotoreceptorcellen die zich bevinden aan de uiteinden van de buisvoeten van de zeester of aan de uiteinden van zijn armen. Wanneer licht op deze cellen valt, genereren ze elektrische signalen die worden doorgegeven aan het zenuwstelsel van de zeester.

2. Oriëntatie:De oogvlekken helpen zeesterren hun oriëntatie ten opzichte van de lichtbron te behouden. Ze kunnen de richting van het licht waarnemen, wat helpt bij hun vermogen om naar behoefte naar of van het licht te bewegen. Dit is vooral belangrijk voor soorten die in slecht verlichte omgevingen leven of voor soorten die onder rotsen en puin leven.

3. Vermijden van roofdieren:Sommige soorten zeesterren gebruiken hun oogvlekken om roofdieren te vermijden. Door plotselinge veranderingen in de lichtintensiteit waar te nemen, kunnen ze de aanwezigheid van een potentieel roofdier detecteren en defensief gedrag initiëren, zoals camouflage, armautotomie of ontsnappingsreacties.

4. Fototaxis:Bepaalde soorten zeesterren vertonen fototaxis, de neiging om zich naar lichtbronnen toe of ervan af te bewegen. Positieve fototaxis, beweging naar licht, wordt vaak waargenomen bij soorten die de voorkeur geven aan helderdere omgevingen of die lichtsignalen gebruiken om geschikte habitats te lokaliseren. Negatieve fototaxis, beweging weg van het licht, wordt gezien bij soorten die een donkerdere omgeving zoeken.

5. Circadiane ritmeregulatie:De oogvlekken van zeesterren kunnen ook betrokken zijn bij het reguleren van hun circadiane ritme of dagelijkse biologische cycli. Er is aangetoond dat zeesterren ritmisch gedrag vertonen dat gesynchroniseerd is met de licht-donkercyclus van hun omgeving, en hun oogvlekken kunnen een rol spelen bij het waarnemen van de afwisseling van dag en nacht.

Hoewel zeesterren niet over de complexe zichtsystemen beschikken die bij veel andere dieren voorkomen, vervullen hun oogvlekken essentiële functies bij het detecteren van licht, het behouden van oriëntatie, het vermijden van roofdieren en het reguleren van bepaald gedrag. Deze aanpassingen dragen bij aan hun overleving en ecologisch succes in verschillende mariene omgevingen.