Waarom hebben zeesterren 2 magen?

Zeesterren, gewoonlijk zeesterren genoemd, hebben eigenlijk één maag, niet twee. Hun unieke spijsverteringssysteem bestaat uit een hartmaag en een pylorusmaag, maar ze werken niet als afzonderlijke magen. In plaats daarvan werken ze samen om de vertering van voedsel te vergemakkelijken.

De hartmaag, ook wel de omkeerbare maag genoemd, bevindt zich aan de orale kant van de zeester en kan via de mond worden uitgebreid. Deze maag is verantwoordelijk voor het opvangen en gedeeltelijk verteren van voedsel buiten het lichaam van de zeester. Het voedsel is ingesloten in een membraan dat het maagzakje wordt genoemd en daarin worden spijsverteringsenzymen uitgescheiden. Deze initiële afbraak van voedsel vindt plaats in de hartmaag.

Zodra het voedsel gedeeltelijk is verteerd in de hartmaag, wordt het via de mond teruggevoerd naar de lichaamsholte. De pylorusmaag, ook wel de centrale maag genoemd, bevindt zich in de centrale schijf van de zeester. De pylorusmaag ontvangt het voedsel van de hartmaag en verwerkt het verder. Het bevat spijsverteringsklieren die enzymen vrijgeven om de vertering van de voedseldeeltjes te voltooien.

De voedingsstoffen die uit het verteerde voedsel worden gehaald, worden vervolgens door de wanden van de pylorusmaag opgenomen en via de uitgebreide bloedsomloop naar de rest van het lichaam van de zeester gedistribueerd. Onverteerde materialen en afvalproducten worden uiteindelijk via de anus van de zeester uitgestoten.

Samenvattend hebben zeesterren één enkel gespecialiseerd spijsverteringssysteem dat bestaat uit de hart- en de pylorusmagen, die achtereenvolgens werken om voedingsstoffen uit ingenomen voedsel af te breken en te absorberen.