Hoewel elanden lijkt rundvlees in de kleur en - een mate - in de smaak, het kookt heel anders. Commerciële rundvlees is zwaar gemarmerd, omdat de stieren brengen hun laatste paar weken van het leven consumeren van grote hoeveelheden graan bij een weidegrond. Elanden zijn meer als-gras rundvlees in hun smaak en textuur, maar zijn zelfs slanker. Dat maakt elk iets meer uitdaging om te koken, want zonder isolerende werking van vet van het vlees kan snel gaar en droog.
Doneness en Veiligheid

Het Amerikaanse ministerie van Landbouw adviseert koken alle game tot een minimum interne temperatuur van 160 graden Fahrenheit, of goed gedaan, om de hoogste graad van voedselveiligheid te garanderen. Maar uit de culinaire perspectief, elanden is sappigste, lekkerste en tederste wanneer gekookt tot niet meer dan medium-zeldzaam. In praktische termen, gekweekte eland is waarschijnlijk niet meer of minder veilig dan andere gekweekte vlees. Wild-shot eland is problematischer, omdat de parasiet die trichinose veroorzaakt kan dragen. Hoe te balanceren veiligheid tegen smaak is een vraag voor elke kok om serieus na te denken, maar het is het beste voor de ouderen en andere risicogroepen diners om het zekere voor het onzekere.
Best licht gekookt

De tenderest gebraad gesneden uit een eland zijn voornaamste kandidaten voor lichte koken. De tederste van alle zijn de varkenshaasjes, twee langwerpige en delicate spieren geruimd uit de onderkant van de wervelkolom. De lange lendenen spieren of rugriemen, gelijk aan het rund achtervoeten, zijn niet zo mals, maar vertegenwoordigt een premie verlaging van hun eigen recht. Rib gebraad zijn vergelijkbaar met de staande rib of entrecote rundvlees. Tenderloins en rugriemen beide dun genoeg om te roosteren bij een zeer hoge temperatuur, bijvoorbeeld 450 V, totdat ze een inwendige temperatuur van 130-135 F. Rib gebraden bereikt dient langzamer roosteren, bij een temperatuur van 325 C of lager, totdat ze bereiken de gewenste temperatuur.
Best Cooked Volledig

De zwaarste elanden gebraad komen uit de schouder, been en nek. Ze vereisen lange, langzaam koken, de tijdige goed gedaan inwendige temperatuur van 180 C of hoger. Dit breekt de banden tussen de stoere spiervezels en smelt hun bindweefsel in de rijke, natuurlijke gelatine, het produceren van een zachte en weelderige textuur. U kunt dit resultaat bereiken door slow-roosteren bij een temperatuur van 250 F tot goed gedaan of door stoven de eland gebraden in een pan gevuld met bouillon of saus totdat het fork-mals.
Cook's Choice

Roasts gesneden van de romp of rond secties van de eland kan relatief inschrijving of vezelig en taai zijn, afhankelijk van de geschiedenis van het dier. Als het vlees komt van een jonge gekweekte elanden, is het meestal inschrijving genoeg om te genieten wanneer zeldzame of medium-zeldzaam. In een grote wild-shot stier elanden, dezelfde cut is bijna altijd leerachtig genoeg om lang en langzaam koken nodig. Snijd het vet weg van in het wild gevangen elanden, want dat is een belangrijke bron van gamy smaak. Bind dunne platen van varkensvlees vet rond de buitenkant van uw gebraden plaats, die helpen vocht vasthouden en te beschermen tegen uitdrogen in de warmte van de oven.