Wat is de geschiedenis van het bewaren van voedsel en waarom bood Napoleon die prijs aan?

De geschiedenis van het bewaren van voedsel gaat terug tot oude beschavingen, met vroege methoden zoals zouten, drogen en roken. Al in 2500 voor Christus gebruikten de oude Egyptenaren een combinatie van zout en kruiden om vlees, vis en groenten te conserveren. In het oude China werden augurken gemaakt door groenten in pekel te fermenteren, en in het oude India werden vruchten geconserveerd door ze met honing of suiker te bedekken.

In de 18e eeuw werd het behoud van voedsel steeds belangrijker als gevolg van de Franse Revolutionaire Oorlogen. De noodzaak om troepen te voorzien van voedsel dat tijdens lange zeereizen niet zou bederven, bracht de Franse regering ertoe een prijs van 12.000 frank uit te reiken aan iedereen die een methode kon ontwikkelen om voedsel voor langere tijd te bewaren.

De prijs werd uiteindelijk toegekend aan Nicolas Appert, een Franse banketbakker die had geëxperimenteerd met verschillende methoden voor het bewaren van voedsel. De methode van Appert bestond uit het afsluiten van voedsel in glazen potten en het vervolgens koken van de potten in water. Dit proces, bekend als inblikken, doodde effectief alle micro-organismen die bederf konden veroorzaken, waardoor voedsel tot een jaar bewaard kon worden.

De uitvinding van Appert had een diepgaande impact op de voedingsindustrie en het werd al snel de voorkeursmethode voor het conserveren van voedsel. Door het inblikken kon voedsel over lange afstanden worden vervoerd en voor langere tijd worden bewaard, waardoor het toegankelijker werd voor mensen over de hele wereld. Tegenwoordig wordt inblikken nog steeds veel gebruikt als methode voor het bewaren van voedsel, en er wordt gezegd dat het miljoenen levens heeft gered door door voedsel overgedragen ziekten te voorkomen.