Jakie jest katolickie zastosowanie przaśnego chleba w zakorzenionej komunii?

Katolickie używanie przaśnego chleba podczas komunii sięga początków chrześcijaństwa. W tradycji żydowskiej podczas posiłku paschalnego używa się przaśników, aby symbolizować pośpiech, z jakim Izraelici opuścili Egipt. W Kościele katolickim podczas Eucharystii używa się przaśników jako symbolu Ciała Chrystusa.

Stosowanie przaśników w Eucharystii opiera się na wierze, że Chrystus użył przaśników podczas Ostatniej Wieczerzy. Potwierdza to fakt, że najwcześniejsze teksty chrześcijańskie, takie jak Didache i Pierwszy List do Koryntian, wspominają o używaniu przaśnego chleba w Eucharystii.

Ponadto Kościół tradycyjnie utrzymywał, że używanie przaśnego chleba podczas Eucharystii jest symbolem jedności Kościoła. Chleb przaśny wytwarzany jest z jednego kawałka ciasta, bez drożdży i środków spulchniających. Symbolizuje to jedność Kościoła, który składa się z wielu różnych członków, ale mimo to stanowi jedno ciało.

Użycie przaśników w Eucharystii jest również postrzegane jako symbol czystości i prostoty Ciała Chrystusa. Przaśnik jest czysty i niezanieczyszczony, tak jak ciało Chrystusa jest czyste i bez grzechu.

Wreszcie użycie przaśników w Eucharystii przypomina o posiłku paschalnym. Posiłek Paschalny był czasem, w którym Izraelici świętowali wyzwolenie z niewoli egipskiej. Podobnie Eucharystia jest czasem, w którym katolicy świętują wyzwolenie od grzechu i śmierci poprzez zmartwychwstanie Chrystusa.

Używanie przaśnego chleba podczas Eucharystii jest długoletnią tradycją w Kościele katolickim. Tradycja ta opiera się na wierze, że Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy użył przaśników oraz na symbolice przaśników jako znaku jedności, czystości i wyzwolenia.