Jaka jest historia ciasta lawowego?

Ciasto lawowe, znane również jako ciasto z roztopionej czekolady, to deser powstały pod koniec lat 80. XX wieku. Dokładny wynalazca nie jest znany, ale często przypisuje się to francuskiemu szefowi kuchni Jean-Georgesowi Vongerichtenowi. Pracując w restauracji Lafayette na Manhattanie w 1987 roku, Vongerichten podobno stworzył deser podczas próby zrobienia sufletu czekoladowego. Nazwa ciasta wywodzi się od płynnego, „stopionego” środka czekoladowego, który wypływa po przecięciu.

Ciasto lawowe zyskało popularność w latach 90. XX wieku, a jego odmiany pojawiały się w restauracjach i książkach kucharskich. Od tego czasu stał się klasycznym deserem serwowanym w restauracjach, kawiarniach i domowych kuchniach.

Tradycyjne przygotowanie ciasta lawowego polega na pieczeniu pojedynczych porcji w foremkach lub małych garnkach. Ciasto na ciasto składa się zwykle z czekolady, masła, jajek, cukru i mąki i jest mieszane z roztopioną czekoladą. Ciasto piecze się do momentu, aż zewnętrzna część ciasta stwardnieje, a środek pozostanie płynny i roztopiony. Aby uzyskać taki efekt, ciasta często gotuje się w wysokiej temperaturze przez krótki czas, po czym następuje krótki okres odpoczynku przed podaniem.

Ciasto lawowe zazwyczaj towarzyszy gałce lodów, bitej śmietany lub innych dodatków deserowych. Jest znany ze swojego bogatego, dekadenckiego smaku czekolady i atrakcyjnej wizualnie prezentacji, co czyni go ulubionym deserem miłośników czekolady.