Dlaczego alkohol zwilża szkło?

Powierzchnia dowolnej cieczy składa się z warstwy cząsteczek, które są silniej przyciągane przez cząsteczki znajdujące się pod nimi niż przez powietrze nad nimi. To napięcie powierzchniowe tworzy „skórę” na powierzchni cieczy, która jest odporna na pękanie.

Kiedy kropla alkoholu zostanie umieszczona na szklanej powierzchni, cząsteczki alkoholu natychmiast zaczynają się rozprzestrzeniać i pokrywać powierzchnię szkła. Dzieje się tak dlatego, że cząsteczki alkoholu przyciągają się do cząsteczek szkła silniej niż do siebie nawzajem. Siła przyciągania pomiędzy cząsteczkami alkoholu i szkła jest większa niż napięcie powierzchniowe alkoholu, dlatego kropla alkoholu rozprzestrzenia się i zwilża szkło.

Ta sama zasada dotyczy innych płynów zwilżających szkło, takich jak woda i aceton. Cząsteczki tych cieczy są przyciągane do cząsteczek szkła silniej niż do siebie nawzajem, w związku z czym rozprzestrzeniają się i zwilżają powierzchnię szkła.

Ciecze, które nie zwilżają szkła, takie jak rtęć, mają cząsteczki, które nie są przyciągane przez cząsteczki szkła. W rzeczywistości cząsteczki rtęci są odpychane przez cząsteczki szkła. To odpychanie jest większe niż napięcie powierzchniowe rtęci, dlatego kropelka rtęci pozostaje kulista i nie zwilża szkła.