Dlaczego woda oceaniczna nie nadaje się do picia i nawadniania upraw?

Woda oceaniczna zawiera duże stężenia rozpuszczonych soli, głównie chlorku sodu (soli kuchennej). Chociaż ludzie i rośliny potrzebują niezbędnych minerałów, zawartość soli w wodzie morskiej jest znacznie wyższa niż zawartość odpowiednia do spożycia lub nawadniania .

Picie wody morskiej:

- Odwodnienie: Spożywanie wody morskiej może w rzeczywistości pogorszyć odwodnienie ze względu na wysokie stężenie soli. Nerki muszą ciężej pracować, aby wydalić nadmiar soli, co prowadzi do utraty wody z organizmu.

- Zaburzenie równowagi elektrolitowej: Podwyższona zawartość soli może zakłócić delikatną równowagę elektrolitów w organizmie, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak skurcze mięśni, nudności i dezorientacja.

Nawadnianie upraw:

- Nagromadzenie soli: Kiedy do nawadniania wykorzystuje się wodę morską, stężenie soli stopniowo wzrasta w glebie, czyniąc ją mniej żyzną i mniej sprzyjającą wzrostowi roślin. Zjawisko to znane jest jako zasolenie.

- Niedobór składników odżywczych: W wodzie morskiej brakuje niezbędnych składników odżywczych potrzebnych roślinom do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Chociaż woda morska zawiera pewne składniki odżywcze, takie jak azot i fosfor, ich stężenia są niewystarczające dla optymalnego wzrostu roślin.

- Zmniejszenie poboru wody: Wysokie stężenie soli w glebie może ograniczać pobieranie wody przez rośliny. Może to prowadzić do niedoboru wody, zahamowania wzrostu i zmniejszenia plonów.

Aby woda oceaniczna nadawała się do picia i nawadniania upraw, należy ją poddać procesowi odsalania w celu usunięcia nadmiaru soli i innych zanieczyszczeń. Instalacje odsalania wykorzystują zaawansowane technologie, takie jak odwrócona osmoza i destylacja, do produkcji słodkiej wody z wody morskiej. Jednakże procesy te są energochłonne i mogą być kosztowne, przez co odsolona woda jest stosunkowo droższym źródłem słodkiej wody w porównaniu z tradycyjnymi źródłami, takimi jak słodkowodne jeziora, rzeki i wody gruntowe.