Jakie są różnice żywieniowe między przeżuwaczami i nie w odniesieniu do żołądka?

Przeżuwacze i zwierzęta inne niż przeżuwacze mają znaczne różnice w swoich wymaganiach żywieniowych i układach trawiennych, szczególnie w odniesieniu do żołądków. Oto kluczowe różnice żywieniowe między przeżuwaczami i zwierzętami niebędącymi przeżuwaczami w oparciu o budowę ich żołądka:

Przeżuwacze:

1. Żołądek czterokomorowy: Przeżuwacze mają złożony, czterokomorowy żołądek składający się ze żwacza, siateczki, omasu i trawieńca. Ten unikalny układ trawienny umożliwia im efektywne trawienie i wykorzystanie materiałów pochodzenia roślinnego, w tym pasz włóknistych i o niskiej zawartości składników odżywczych, takich jak trawy i pasze objętościowe.

2. Fermentacja w żwaczu: Żwacz, będący największą częścią żołądka przeżuwacza, służy jako kadź fermentacyjna. Mikroorganizmy, takie jak bakterie, pierwotniaki i grzyby, żyją w żwaczu i rozkładają złożone węglowodany, takie jak celuloza i hemiceluloza, na prostsze cząsteczki, które mogą zostać wchłonięte i wykorzystane przez zwierzę.

3. Produkcja lotnych kwasów tłuszczowych: W procesie fermentacji w żwaczu powstają lotne kwasy tłuszczowe (VFA) jako produkty uboczne. LKT, w tym octan, propionian i maślan, wchłaniają się do krwioobiegu i służą jako główne źródło energii dla przeżuwaczy.

4. Wykorzystywanie kanałów o niskiej jakości: Przeżuwacze mogą rozwijać się na paszach niskiej jakości, takich jak słoma, pozostałości pożniwne i inne włókniste materiały roślinne, których zwierzęta inne niż przeżuwacze nie są w stanie skutecznie strawić. Ich zdolność do fermentacji i ekstrakcji składników odżywczych z tych materiałów sprawia, że ​​są dobrze przystosowane do wypasu na pastwiskach i naturalnej roślinności.

5. Wykorzystanie azotu: Przeżuwacze posiadają zdolność syntezy aminokwasów i białek poprzez syntezę białek drobnoustrojów w żwaczu. Przekształcają niebiałkowe źródła azotu, takie jak mocznik i amoniak, w białka drobnoustrojów, co przyczynia się do zaspokojenia ich zapotrzebowania na białko.

Inne niż przeżuwacze:

1. Żołądek jednokomorowy: Zwierzęta inne niż przeżuwacze, w tym zwierzęta monogastryczne, takie jak świnie, drób i konie, mają prostszy, jednokomorowy żołądek. Ich układ trawienny jest zaprojektowany do przetwarzania szerszej gamy pasz, ale generalnie jest mniej skuteczny w rozkładaniu złożonych materiałów roślinnych.

2. Bezpośrednie trawienie węglowodanów: Zwierzęta inne niż przeżuwacze bezpośrednio trawią węglowodany poprzez procesy enzymatyczne w żołądku i jelicie cienkim. Brakuje im procesu fermentacji w żwaczu i związanej z nim mikroflory, którą posiadają przeżuwacze.

3. Wyższe wymagania dotyczące energii i składników odżywczych: Zwierzęta inne niż przeżuwacze mają na ogół wyższe zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze w porównaniu do przeżuwaczy o podobnej wielkości ciała. Potrzebują więcej strawnych węglowodanów, białek, witamin i minerałów w swojej diecie, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe.

4. Uzależnienie od gotowych składników odżywczych: Zwierzęta inne niż przeżuwacze nie są w stanie syntetyzować niektórych aminokwasów i witamin, takich jak witamina C, i muszą pozyskiwać te składniki odżywcze z diety. Mają także ograniczoną zdolność wykorzystania niebiałkowych źródeł azotu.

5. Większe dostosowanie do pasz niewłóknistych: Zwierzęta inne niż przeżuwacze są zazwyczaj lepiej przystosowane do diety składającej się ze zbóż, nasion, owoców i innych niewłóknistych pasz, które są bardziej strawne i mniej wymagające dla ich układu trawiennego.

Należy zauważyć, że chociaż są to ogólne różnice w żywieniu między przeżuwaczami i zwierzętami niebędącymi przeżuwaczami w oparciu o budowę ich żołądka, mogą występować różnice między różnymi gatunkami w każdej grupie.