Atların neden geviş getirmeyen sayıldığı halde otlarla beslendikleri düşünülüyor?

Atlar, beslenmelerinin bir parçası olarak ot tüketseler de aslında geviş getirmeyen hayvanlar olarak kabul edilir. Ruminantlar, ot ve yaprak gibi bitki materyallerini etkili bir şekilde sindirmelerine olanak tanıyan özel bir sindirim sistemi geliştirmiş memelilerdir. Bu sindirim süreci büyük ölçüde gıdanın, geviş getiren hayvanlarda bulunan özel bir mide bölmesi olan işkembe içindeki mikroplar tarafından fermentasyonuna dayanır.

Ancak atlar bu işkembeden ve bununla ilişkili mikrobiyal ekosistemden yoksundur. Bu nedenle bitki lifi ve selülozu geviş getiren hayvanlar kadar verimli bir şekilde fermente edemezler. Bunun yerine atlar, arka bağırsak fermantasyonu olarak bilinen farklı bir sindirim stratejisi kullanır.

At Sindirim Sistemi ve Hindgut Fermantasyonu:

1. Bağırsak Fermantasyonu: Atların ön bağırsaklarında (mide ve ince bağırsak) az miktarda fermantasyon meydana gelir. Ancak bu birincil fermantasyon, otlardaki fruktanlar gibi basit şekerlerin parçalanmasını içerir.

2. Hindgut Fermantasyonu: Atlarda fermantasyonun büyük bir kısmı arka bağırsakta, özellikle çekumda ve büyük kolonda gerçekleşir. Burada bakteri ve protozoalardan oluşan zengin bir mikrobiyal popülasyon yaşamaktadır. Bu mikroplar, selüloz ve diğer lifler de dahil olmak üzere karmaşık karbonhidratları fermantasyon yoluyla daha basit moleküllere parçalar.

3. Sindirim Uyarlamaları: Atların nispeten uzun bir sindirim sistemi vardır ve bu da kapsamlı mikrobiyal fermantasyona olanak tanır. Ayrıca bitki materyallerinin mikrobiyal parçalanması için yeterli alan sağlayan geniş arka bağırsak bölmelerine de sahiptirler.

Beslenmeyle İlgili Etkiler:

Atların sindirim sistemlerinin farklı olması nedeniyle geviş getiren hayvanlara göre beslenme farklılıkları vardır.

- Otlatma Alışkanlıkları: Atlar gün boyunca çimenlerde ve diğer bitki materyallerinde otlamaya uyarlanmıştır. Sık sık küçük öğünler tüketirler, bu da arka bağırsak mikroplarına sürekli olarak fermente edilebilir malzeme sağlanmasına yardımcı olur.

- Yem Olarak Otlar: Otlar bir atın diyetinin temel bileşenini oluşturur ve enerji, vitamin ve mineral şeklinde besin sağlar. Çayır, çavdar ve timothy gibi otlar genellikle atlara beslenir.

- Saman ve Konsantreler: Atlara, otların yanı sıra, diyetlerinin bir parçası olarak kuru ot olan saman da verilebilir. Yulaf ve tahıl gibi konsantreler, gerektiğinde ekstra enerji ve besin sağlamak için beslenebilir.

- Dengeleyici Diyetler: At beslenme uzmanları ve veteriner hekimler, atların yaşlarına, aktivite düzeylerine ve sağlık durumlarına göre beslenme ihtiyaçlarını karşılayan dengeli diyetler oluşturmak için birlikte çalışırlar.

Özetle atlar, benzersiz bir arka bağırsak fermantasyon sistemine sahip, geviş getirmeyen otçullardır. Otları ve diğer bitki materyallerini tüketirler ve bu yemlerden gelen besin maddelerini parçalayıp kullanmak için arka bağırsaktaki mikrobiyal fermantasyona güvenirler. Otlatma alışkanlıkları ve beslenme gereksinimleri geviş getiren hayvanlardan farklıdır, bu da onları otçul türlerden farklı kılar.