İnkalar hangi tarım tekniklerini kullandı?

İnkalar, büyük ve gelişen medeniyetlerini sürdürmek için çeşitli yenilikçi ve etkili tarım tekniklerinden yararlandı. İnkaların kullandığı temel tekniklerden bazıları şunlardır:

1. Teraslama: İnkalar, ekim için düz alanlar oluşturmak amacıyla And Dağları'nın dik yamaçları boyunca geniş teraslar inşa ettiler. Bu teraslar yalnızca toprak erozyonunu önlemekle kalmadı, aynı zamanda sıcaklık ve nemin düzenlenmesine de yardımcı olarak mahsul büyümesi için en uygun koşulları sağladı.

2. Yükseltilmiş Alanlar: İnkalar alçak bölgelerde "waru waru" olarak bilinen yükseltilmiş alanlar inşa ettiler. Bu yükseltilmiş alanlar, su kanallarıyla çevrelenen tümsekler oluşturmak için toprağın ve organik maddenin yığılmasıyla oluşturuldu. Bu teknik su kontrolüne ve toprağın verimliliğinin artmasına olanak sağladı.

3. Andenler: İnkalar, taş duvarlarla ayrılmış uzun, dar tarım arazileri olan andenler inşa etti. Bu duvarlar toprağın tutulması, sulama ve mikro iklim yaratılması dahil olmak üzere birçok amaca hizmet ediyordu.

4. Kırpma Rotasyonu: İnkalar toprağın verimliliğini korumak ve haşere istilasını önlemek için ürün rotasyonu uyguladı. Mısır, patates, kinoa ve fasulye gibi farklı mahsulleri belirli sırayla rotasyona tabi tuttular.

5. Birbirine kırpma: İnkalar, aynı tarlaya farklı mahsullerin birlikte ekilmesi tekniği olan birlikte ekimi kullandı. Bu yöntem toprağın verimliliğini artırdı, arazi kullanımını maksimuma çıkardı ve zararlılar veya hastalıklar nedeniyle mahsulün bozulması riskini azalttı.

6. Sulama: İnkalar, su kaynaklarını yönetmek ve ürünlerine tutarlı bir su temini sağlamak için gelişmiş sulama sistemleri geliştirdi. Nehirlerden, göllerden ve buzullardan gelen suyu tarlalarına dağıtmak için kanallar, su kemerleri ve rezervuarlar inşa ettiler.

7. Döllenme: İnkalar toprak verimliliğini artırmak için hayvan gübresi, guano (kuş pisliği) ve balık kalıntıları dahil olmak üzere çeşitli doğal gübreler kullandı. Besin maddelerinin toprağa salınması için belirli bitki ve ağaçların kontrollü yakılması da uygulandı.

8. İklime Uyum: İnkalar, tarım tekniklerini farklı iklim koşullarına uyarlama konusunda yetenekliydi. Her biri belirli rakımlara, sıcaklıklara ve yağış düzenlerine uygun çok çeşitli mahsuller yetiştirdiler. Bu çeşitlilik, zorlu ortamlarda bile güvenilir bir gıda tedariği sağladı.

9. Depolama Teknikleri: İnkalar, hasatlarını korumak ve yiyeceklerin bozulmasını önlemek için etkili depolama yöntemleri geliştirdiler. Mahsullerin serin ve kuru tutulduğu büyük, iyi havalandırılan depolar olan kulkalar inşa ettiler.

İnkalar, bu yenilikçi çiftçilik tekniklerini kullanarak, çeşitli ve çoğu zaman zorlu And çevrelerindeki zorlukların üstesinden gelmeyi ve büyük bir nüfusu güvenilir bir gıda kaynağıyla sürdürmeyi başardılar. Tarımsal uygulamaları, tarım, mühendislik ve kaynak yönetimi konusundaki ileri düzey bilgilerini sergileyerek bölgedeki modern tarım uygulamalarını etkilemeye devam eden kalıcı bir miras bıraktı.