1700'lü yıllarda gemilerde hangi yiyecekler vardı?

1700'lü yıllarda gemilerde bulunan yiyecekler, yolculuğun amacı, mevcut kaynaklar, depolama yetenekleri ve geminin seyahat ettiği dünya bölgesi gibi çeşitli faktörlere bağlıydı. 18. yüzyıl:

Tuzlu Et :Tuzlu et, özellikle de sığır ve domuz eti, gemilerde yaygın bir malzemeydi. Eti tuzla muhafaza etmek, uzun yolculuklarda bozulmayı önlemek için kullanılan popüler bir teknikti.

Kurutulmuş Balık :Genellikle kurutulan ve tuzlanan balık, bir diğer önemli protein kaynağıydı. Morina, ringa balığı ve uskumru gibi çeşitler sıklıkla tüketilirdi.

Geminin Bisküvisi :Buğday unu ve sudan yapılan sert, kuru bisküviler gemilerin temel gıda maddesiydi. Bu bisküvilerin raf ömrü uzundu ve uzun yolculuklar için idealdi.

Peynir :Kaşar veya parmesan gibi farklı peynir türleri, nispeten uzun raf ömrü nedeniyle yaygın olarak depolanır ve yemeklere lezzet katardı.

Sebzeler :Kısa raf ömrü nedeniyle gemide taze sebzeler sınırlıydı. Ancak bezelye, fasulye ve soğan gibi kurutulmuş veya salamura edilmiş sebzeler sıklıkla taşınırdı.

Meyve :Uzun yolculuklara dayanabilecekleri için kuru elma, incir, kuru üzüm gibi meyveler mevcuttu.

Yulaf ezmesi :Yulaf ezmesi kahvaltıda veya soğuk havalarda sıcak yemek olarak sıklıkla tüketilirdi.

Kuru Fasulye ve Mercimek :Kuru fasulye ve mercimek gemilerde kompakt protein ve lif kaynaklarıydı.

Konserve Yiyecek :Konserveleme teknolojisi henüz başlangıç ​​aşamasındaydı ancak konserve meyve ve sebze gibi bazı yiyecekler gemilerde ortaya çıkmaya başlamıştı.

İçme Suyu :Taze içme suyu çok önemliydi, ancak yeterli miktarda su temini sağlamak zor olabilir. Gemiler, kirlenme riskleri nedeniyle sıklıkla filtrelenmesi ve kaynatılması gereken su varillerini taşıyordu.

Alkol :Gemilerde rom, şarap ve bira yaygındı. Mürettebat ve yolcular tarafından korunma ve moral amacıyla alkollü içecekler tüketildi.

Yiyeceklerin yolculuk boyunca devam etmesini sağlamak için genellikle yiyecek karnesinin gerekli olduğunu belirtmekte fayda var. Yolculukların genellikle birkaç ay sürmesi ve taze erzakların muhafazasını zorlaştırması nedeniyle gıda saklama teknikleri çok önemliydi.